juĝa

Эсперанто

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	juĝa	juĝaj
В.	juĝan	juĝajn

ju-ĝa

Прилагательное.

Корень: -juĝ-; окончание: -a.

Произношение

МФА: [ˈjud͡ʒa], мн. ч. [ˈjud͡ʒai̯], вин. п. [ˈjud͡ʒan], вин. п. мн. ч. [ˈjud͡ʒai̯n]

Семантические свойства

Значение

1. судебный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Антонимы

1. —

Родственные слова

Список всех слов с корнем juĝ	[править]
существительные: juĝo, juĝado, juĝanto, juĝantaro, juĝato, juĝejo, juĝisto, juĝistaro; antaŭjuĝo, prijuĝo; juĝokostoj прилагательные: juĝa, juĝebla, juĝista; antaŭjuĝa глаголы: juĝi, juĝadi, juĝigi; aljuĝi, antaŭjuĝi, misjuĝi, prijuĝi

Этимология

Происходит от гл. juĝi, из франц. juger, англ. judge.

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• juĝa afero