subrogo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: subrogā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	subrogō	subrogor	subrogem	subroger	—	—
	2 p.	subrogas	subrogāris	subroges	subrogēris	subrogā	subrogare
	3 p.	subrogat	subrogātur	subroget	subrogētur	—	—
Plur.	1 p.	subrogāmus	subrogāmur	subrogēmus	subrogēmur	—	—
	2 p.	subrogātis	subrogāmini	subrogētis	subrogēmini	subrogāte	subrogamini
	3 p.	subrogant	subrogantur	subrogent	subrogentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	subrogābam	subrogābar	subrogārem	subrogārer
	2 p.	subrogābas	subrogabāris	subrogāres	subrogarēris
	3 p.	subrogābat	subrogabātur	subrogāret	subrogarētur
Plur.	1 p.	subrogabāmus	subrogabāmur	subrogarēmus	subrogarēmur
	2 p.	subrogabātis	subrogabamini	subrogarētis	subrogarēmini
	3 p.	subrogābant	subrogabantur	subrogarent	subrogarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	subrogābo	subrogabor	—
	2 p.	subrogābis	subrogaberis	subrogāto
	3 p.	subrogābit	subrogabitur	subrogāto
Plur.	1 p.	subrogabimus	subrogabimur	—
	2 p.	subrogabitis	subrogabimini	subrogatōte
	3 p.	subrogabuntur	subroganto

Infīnitivus praesentis actīvi	subrogāre
Infīnitivus praesentis passīvi	subrogāri
Participium praesentis actīvi	subrogāns
Gerundium	subrogandī
Gerundivum	subrogandus, -a, -um

Основа перфекта: subrogāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	subrogāvī	subrogāverim	subrogāveram	subrogāvissem	subrogāverō
	2 p.	subrogāvisti	subrogāveris	subrogāveras	subrogāvisses	subrogāveris
	3 p.	subrogāvit	subrogāverit	subrogāverat	subrogāvisset	subrogāverit
Pl.	1 p.	subrogāvimus	subrogāverimus	subrogāverāmus	subrogāvissēmus	subrogāverimus
	2 p.	subrogāvistis	subrogāveritis	subrogāverātis	subrogāvissētis	subrogāveritis
	3 p.	subrogāvērunt	subrogāverint	subrogāverant	subrogāvissent	subrogāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	subrogāvisse

Основа супина: subrogāt-

Participium perfecti passivi	subrogātus, -a, -um
Participium futuri activi	subrogātūrus, -a, -um
Supinum I	subrogātum
Supinum II	subrogātū

subrogo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: sub-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. предложить перевыбрать (aliquem L, C); заново или взамен избирать (aliquem alicui или in locum alicujus C, L, Dig, CJ); дополнительно избрать (sibi aliquem collegam C); ◆ Quo fit, ut potestati sacrae ad regendam Ecclesiam, ad opus ministerii atque ad aedificationem Corporis Christi divinitus institutae, arbitrium et vis subrogetur terreni imperii. — Получается так, что выбирается произвол и силу земной власти взамен святого и божественно установленного права управлять церковью, служить, и строить Тело Христа. Пий IX, «Vix dum a nobis», 1874 г.
2. (о законе) дополнять (lex subrogatur, id est, adjicitur aliquid primae legi Dig). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: subrogatio глаголы: arrogo, corrogo, derogo, erogo, irrogo, praerogo, rogo

Этимология

От ??