Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: inservī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
inserviō
inservior
inserviam
inserviar
—
—
2 p.
inservis
inservīris
inservias
inserviāris
inservī
inservīre
3 p.
inservit
inservītur
inserviat
inserviātur
—
—
Plur.
1 p.
inservīmus
inservīmur
inserviāmus
inserviāmur
—
—
2 p.
inservītis
inservimini
inserviātis
inserviāmini
inservīte
inservimini
3 p.
inserviunt
inserviuntur
inserviant
inserviantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
inserviēbam
inserviēbar
inservīrem
inservīrer
2 p.
inserviēbas
inserviebāris
inservīres
inservirēris
3 p.
inserviēbat
inserviebātur
inservīret
inservirētur
Plur.
1 p.
inserviebāmus
inserviebāmur
inservirēmus
inservirēmur
2 p.
inserviebātis
inserviebamini
inservirētis
inservirēmini
3 p.
inserviēbant
inserviebantur
inservīrent
inservirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
inserviam
inserviar
—
2 p.
inservies
inserviēris
inservīto
3 p.
inserviet
inserviētur
inservīto
Plur.
1 p.
inserviēmus
inserviēmur
—
2 p.
inserviētis
inserviemini
inservitōte
3 p.
inservientur
inserviunto
Infīnitivus praesentis actīvi
inservīre
Infīnitivus praesentis passīvi
inservīri
Participium praesentis actīvi
inserviens
Gerundium
inserviendi
Gerundivum
inserviendus, -a, -um
Основа перфекта: inservīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
inservīvī
inservīverim
inservīveram
inservīvissem
inservīverō
2 p.
inservīvisti
inservīveris
inservīveras
inservīvisses
inservīveris
3 p.
inservīvit
inservīverit
inservīverat
inservīvisset
inservīverit
Pl.
1 p.
inservīvimus
inservīverimus
inservīverāmus
inservīvissēmus
inservīverimus
2 p.
inservīvistis
inservīveritis
inservīverātis
inservīvissētis
inservīveritis
3 p.
inservīvērunt
inservīverint
inservīverant
inservīvissent
inservīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
inservīvisse
Основа супина: inservīt-
Participium perfecti passivi
inservītus, -a, -um
Participium futuri activi
inservītūrus, -a, -um
Supinum I
inservītum
Supinum II
inservītū
inservio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: in- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
служить , быть подчинённым , покоряться (reges inservientes T );
быть услужливым , оказывать услуги , угождать (alicui C, L etc. или aliquem Pl );
заботиться , добиваться , домогаться (i. suis commodis, honoribus C ; famae T ); ◆ Ceterum prout caritatis ratio postulat […] communique hominum saluti pro viribus inserviamus […] — В остальном, как повелевает любовь, […] [и] пусть добиваемся общего блага людей по мере наших сил. Пий IX , «Singulari quadam», 1854 г.
приспосабливаться , применяться , приноравливаться (i. temporibus Nep ): ◆ nihil est inservitum a me temporis causa — я никогда не применялся к обстоятельствам М. Т. Цицерон .
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]