antaŭjuĝo

Эсперанто

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	antaŭjuĝo	antaŭjuĝoj
В.	antaŭjuĝon	antaŭjuĝojn

an-taŭ-ju-ĝo

Существительное.

Приставка: antaŭ-; корень: -juĝ-; окончание: -o.

Произношение

МФА: [antawˈjuʤɔ], мн. ч. [antawˈjuʤɔi̯], вин. п. [antawˈjuʤɔn], вин. п. мн. ч. [antawˈjuʤɔi̯n]

Семантические свойства

Значение

1. предвзятое суждение; предубеждение; предрассудок ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Гиперонимы

1. opinio

Родственные слова

Список всех слов с корнем juĝ	[править]
существительные: juĝo, juĝado, juĝanto, juĝantaro, juĝato, juĝejo, juĝisto, juĝistaro; antaŭjuĝo, prijuĝo; juĝokostoj прилагательные: juĝa, juĝebla, juĝista; antaŭjuĝa глаголы: juĝi, juĝadi, juĝigi; aljuĝi, antaŭjuĝi, misjuĝi, prijuĝi

Этимология

Происходит от ??