praeficio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: praefacĭ-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praefaciō	praefacior	praefaciam	praefaciar	—	—
	2 p.	praefacis	praefaceris	praefacias	praefaciāris	praeface	praefacere
	3 p.	praefacit	praefacitur	praefaciat	praefaciātur	—	—
Plur.	1 p.	praefacimus	praefacimur	praefaciāmus	praefaciāmur	—	—
	2 p.	praefacitis	praefacimini	praefaciātis	praefaciāmini	praefacite	praefacerēmini
	3 p.	praefaciunt	praefaciuntur	praefaciant	praefaciantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praefaciēbam	praefaciebar	praefacerem	praefacerer
	2 p.	praefaciēbas	praefaciebāris	praefaceres	praefacerēris
	3 p.	praefaciēbat	praefaciebātur	praefaceret	praefacerētur
Plur.	1 p.	praefaciebāmus	praefaciebāmur	praefacerēmus	praefacerēmur
	2 p.	praefaciebātis	praefaciebamini	praefacerētis	praefacerēmini
	3 p.	praefaciēbant	praefaciebantur	praefacerent	praefacerentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	praefaciam	praefaciar	—
	2 p.	praefaciēs	praefaciēris	praefacito
	3 p.	praefaciet	praefaciētur	praefacito
Plur.	1 p.	praefaciēmus	praefaciēmur	—
	2 p.	praefaciētis	praefaciēmini	praefacitōte
	3 p.	praefaciēntur	praefaciunto

Infīnitivus praesentis actīvi	praefacĕre
Infīnitivus praesentis passīvi	praefaci
Participium praesentis actīvi	praefaciens
Gerundium	praefaciendi
Gerundivum	praefaciendus, -a, -um

Основа перфекта: praefēc-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	praefēcī	praefēcerim	praefēceram	praefēcissem	praefēcerō
	2 p.	praefēcisti	praefēceris	praefēceras	praefēcisses	praefēceris
	3 p.	praefēcit	praefēcerit	praefēcerat	praefēcisset	praefēcerit
Pl.	1 p.	praefēcimus	praefēcerimus	praefēcerāmus	praefēcissēmus	praefēcerimus
	2 p.	praefēcistis	praefēceritis	praefēcerātis	praefēcissētis	praefēceritis
	3 p.	praefēcērunt	praefēcerint	praefēcerant	praefēcissent	praefēcerint

Infīnitivus perfecti actīvi	praefēcisse

Основа супина: praefect-

Participium perfecti passivi	praefectus, -a, -um
Participium futuri activi	praefectūrus, -a, -um
Supinum I	praefectum
Supinum II	praefectū

prae-fi-ci·o

Глагол, третье спряжение.

Приставка: prae-; корень: -fici-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. ставить над кем-либо, во главе чего-либо ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
глаголы: facio

Этимология

Происходит от prae- «перед» (восходит к праиндоевр. *prai-) + facere «делать, производить» (восходит к праиндоевр. *dhe- «девать, делать»).