plico

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: plicā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	plicō	plicor	plicem	plicer	—	—
	2 p.	plicas	plicāris	plices	plicēris	plicā	plicare
	3 p.	plicat	plicātur	plicet	plicētur	—	—
Plur.	1 p.	plicāmus	plicāmur	plicēmus	plicēmur	—	—
	2 p.	plicātis	plicāmini	plicētis	plicēmini	plicāte	plicamini
	3 p.	plicant	plicantur	plicent	plicentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	plicābam	plicābar	plicārem	plicārer
	2 p.	plicābas	plicabāris	plicāres	plicarēris
	3 p.	plicābat	plicabātur	plicāret	plicarētur
Plur.	1 p.	plicabāmus	plicabāmur	plicarēmus	plicarēmur
	2 p.	plicabātis	plicabamini	plicarētis	plicarēmini
	3 p.	plicābant	plicabantur	plicarent	plicarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	plicābo	plicabor	—
	2 p.	plicābis	plicaberis	plicāto
	3 p.	plicābit	plicabitur	plicāto
Plur.	1 p.	plicabimus	plicabimur	—
	2 p.	plicabitis	plicabimini	plicatōte
	3 p.	plicabuntur	plicanto

Infīnitivus praesentis actīvi	plicāre
Infīnitivus praesentis passīvi	plicāri
Participium praesentis actīvi	plicāns
Gerundium	plicandī
Gerundivum	plicandus, -a, -um

Основа перфекта: plicu-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	plicuī	plicuerim	plicueram	plicuissem	plicuerō
	2 p.	plicuisti	plicueris	plicueras	plicuisses	plicueris
	3 p.	plicuit	plicuerit	plicuerat	plicuisset	plicuerit
Pl.	1 p.	plicuimus	plicuerimus	plicuerāmus	plicuissēmus	plicuerimus
	2 p.	plicuistis	plicueritis	plicuerātis	plicuissētis	plicueritis
	3 p.	plicuērunt	plicuerint	plicuerant	plicuissent	plicuerint

Infīnitivus perfecti actīvi	plicuisse

Основа супина: plicā-

Participium perfecti passivi	plicāus, -a, -um
Participium futuri activi	plicāūrus, -a, -um
Supinum I	plicāum
Supinum II	plicāū

pli-co

Глагол, первое спряжение.

Корень: -plic-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. складывать, свёртывать; свивать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

plico
существительные: plica, plicatrix, plicatura прилагательные: plicatilis, duplex, triplex, decemplex глаголы: applico, explico, implico, interplico, replico, supplico

Этимология

Происходит от праиндоевр. *plek- «плести, скручивать».