placeo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: placē-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	placeō	placeor	placeam	placear	—	—
	2 p.	places	placēris	placeas	placeāris	place	placere
	3 p.	placet	placētur	placeat	placeātur	—	—
Plur.	1 p.	placēmus	placēmur	placeāmus	placeāmur	—	—
	2 p.	placētis	placemini	placeātis	placeamini	placēte	placemini
	3 p.	placent	placentur	placeant	placeantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	placēbam	placēbar	placērem	placērer
	2 p.	placēbas	placebāris	placēres	placerēris
	3 p.	placēbat	placebātur	placēret	placerētur
Plur.	1 p.	placebāmus	placebāmur	placerēmus	placerēmur
	2 p.	placebātis	placebamini	placerētis	placerēmini
	3 p.	placēbant	placebantur	placerent	placerentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	placēbo	placēbor	—
	2 p.	placēbis	placeberis	placēto
	3 p.	placēbit	placebitur	placēto
Plur.	1 p.	placebimus	placebimur	—
	2 p.	placebitis	placebimini	placetōte
	3 p.	placebuntur	placento

Infīnitivus praesentis actīvi	placēre
Infīnitivus praesentis passīvi	placēri
Participium praesentis actīvi	placens
Gerundium	placendi
Gerundivum	placendus, -a, -um

Основа перфекта: placu-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	placuī	placuerim	placueram	placuissem	placuerō
	2 p.	placuisti	placueris	placueras	placuisses	placueris
	3 p.	placuit	placuerit	placuerat	placuisset	placuerit
Pl.	1 p.	placuimus	placuerimus	placuerāmus	placuissēmus	placuerimus
	2 p.	placuistis	placueritis	placuerātis	placuissētis	placueritis
	3 p.	placuērunt	placuerint	placuerant	placuissent	placuerint

Infīnitivus perfecti actīvi	placuisse

Основа супина: placĭt-

Participium perfecti passivi	placĭtus, -a, -um
Participium futuri activi	placĭtūrus, -a, -um
Supinum I	placĭtum
Supinum II	placĭtū

placeo

Глагол, второе спряжение.

Корень: -place-; окончание: -o.

Произношение

• МФА (классическое произношение): [ˈpla.ke.oː]

Семантические свойства

Значение

1. нравиться, быть угодным ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. безл. желательно, угодно ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
глаголы: perplaceo, beneplaceo, complaceo

Этимология

Происходит от ??