Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: cooperī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
cooperiō
|
cooperior
|
cooperiam
|
cooperiar
|
—
|
—
|
2 p.
|
cooperis
|
cooperīris
|
cooperias
|
cooperiāris
|
cooperī
|
cooperīre
|
3 p.
|
cooperit
|
cooperītur
|
cooperiat
|
cooperiātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
cooperīmus
|
cooperīmur
|
cooperiāmus
|
cooperiāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
cooperītis
|
cooperimini
|
cooperiātis
|
cooperiāmini
|
cooperīte
|
cooperimini
|
3 p.
|
cooperiunt
|
cooperiuntur
|
cooperiant
|
cooperiantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
cooperiēbam
|
cooperiēbar
|
cooperīrem
|
cooperīrer
|
2 p.
|
cooperiēbas
|
cooperiebāris
|
cooperīres
|
cooperirēris
|
3 p.
|
cooperiēbat
|
cooperiebātur
|
cooperīret
|
cooperirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
cooperiebāmus
|
cooperiebāmur
|
cooperirēmus
|
cooperirēmur
|
2 p.
|
cooperiebātis
|
cooperiebamini
|
cooperirētis
|
cooperirēmini
|
3 p.
|
cooperiēbant
|
cooperiebantur
|
cooperīrent
|
cooperirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
cooperiam
|
cooperiar
|
—
|
2 p.
|
cooperies
|
cooperiēris
|
cooperīto
|
3 p.
|
cooperiet
|
cooperiētur
|
cooperīto
|
Plur.
|
1 p.
|
cooperiēmus
|
cooperiēmur
|
—
|
2 p.
|
cooperiētis
|
cooperiemini
|
cooperitōte
|
3 p.
|
cooperientur
|
cooperiunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
cooperīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
cooperīri
|
Participium praesentis actīvi
|
cooperiens
|
Gerundium
|
cooperiendi
|
Gerundivum
|
cooperiendus, -a, -um
|
Основа перфекта: cooperu-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
cooperuī
|
cooperuerim
|
cooperueram
|
cooperuissem
|
cooperuerō
|
2 p.
|
cooperuisti
|
cooperueris
|
cooperueras
|
cooperuisses
|
cooperueris
|
3 p.
|
cooperuit
|
cooperuerit
|
cooperuerat
|
cooperuisset
|
cooperuerit
|
Pl.
|
1 p.
|
cooperuimus
|
cooperuerimus
|
cooperuerāmus
|
cooperuissēmus
|
cooperuerimus
|
2 p.
|
cooperuistis
|
cooperueritis
|
cooperuerātis
|
cooperuissētis
|
cooperueritis
|
3 p.
|
cooperuērunt
|
cooperuerint
|
cooperuerant
|
cooperuissent
|
cooperuerint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
cooperuisse
|
Основа супина: coopert-
Participium perfecti passivi
|
coopertus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
coopertūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
coopertum
|
Supinum II
|
coopertū
|
cooperio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: co-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- покрывать, закрывать, окутывать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- засыпать, закидывать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- бичевать, разить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Происходит от cum (варианты co-, com-, con-) «с, вместе» + operire «запирать, закрывать», далее из праиндоевр. *wer- «покрывать».
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]