renuntio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: renuntiā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	renuntiō	renuntior	renuntiem	renuntier	—	—
	2 p.	renuntias	renuntiāris	renunties	renuntiēris	renuntiā	renuntiare
	3 p.	renuntiat	renuntiātur	renuntiet	renuntiētur	—	—
Plur.	1 p.	renuntiāmus	renuntiāmur	renuntiēmus	renuntiēmur	—	—
	2 p.	renuntiātis	renuntiāmini	renuntiētis	renuntiēmini	renuntiāte	renuntiamini
	3 p.	renuntiant	renuntiantur	renuntient	renuntientur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	renuntiābam	renuntiābar	renuntiārem	renuntiārer
	2 p.	renuntiābas	renuntiabāris	renuntiāres	renuntiarēris
	3 p.	renuntiābat	renuntiabātur	renuntiāret	renuntiarētur
Plur.	1 p.	renuntiabāmus	renuntiabāmur	renuntiarēmus	renuntiarēmur
	2 p.	renuntiabātis	renuntiabamini	renuntiarētis	renuntiarēmini
	3 p.	renuntiābant	renuntiabantur	renuntiarent	renuntiarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	renuntiābo	renuntiabor	—
	2 p.	renuntiābis	renuntiaberis	renuntiāto
	3 p.	renuntiābit	renuntiabitur	renuntiāto
Plur.	1 p.	renuntiabimus	renuntiabimur	—
	2 p.	renuntiabitis	renuntiabimini	renuntiatōte
	3 p.	renuntiabuntur	renuntianto

Infīnitivus praesentis actīvi	renuntiāre
Infīnitivus praesentis passīvi	renuntiāri
Participium praesentis actīvi	renuntiāns
Gerundium	renuntiandī
Gerundivum	renuntiandus, -a, -um

Основа перфекта: renuntiāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	renuntiāvī	renuntiāverim	renuntiāveram	renuntiāvissem	renuntiāverō
	2 p.	renuntiāvisti	renuntiāveris	renuntiāveras	renuntiāvisses	renuntiāveris
	3 p.	renuntiāvit	renuntiāverit	renuntiāverat	renuntiāvisset	renuntiāverit
Pl.	1 p.	renuntiāvimus	renuntiāverimus	renuntiāverāmus	renuntiāvissēmus	renuntiāverimus
	2 p.	renuntiāvistis	renuntiāveritis	renuntiāverātis	renuntiāvissētis	renuntiāveritis
	3 p.	renuntiāvērunt	renuntiāverint	renuntiāverant	renuntiāvissent	renuntiāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	renuntiāvisse

Основа супина: renuntiāt-

Participium perfecti passivi	renuntiātus, -a, -um
Participium futuri activi	renuntiātūrus, -a, -um
Supinum I	renuntiātum
Supinum II	renuntiātū

renuntio

Глагол, первое спряжение.

Приставка: re-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. приносить известие, возвещать, доносить, сообщать, уведомлять (alicui aliquid или de aliqua re C etc.); докладывать (aliquid ad senatum C; in concilium L): r. legationem C дать отчёт о выполнении поручения;
3. объявлять, провозглашать (aliquem consulem C); указывать, называть (hostium numerum C);
4. расторгать, прекращать (condicionem C; r. alicui amicitiam L; societatem и societati Dig); отказываться, отрекаться, отклонять (alicui rei): r. rebus humanis или mundo Eccl уйти от мирских дел;
5. отказываться от приглашения (r. ad aliquem Pl; ad cenam Sen). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??