praemando

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: praemandā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praemandō	praemandor	praemandem	praemander	—	—
	2 p.	praemandas	praemandāris	praemandes	praemandēris	praemandā	praemandare
	3 p.	praemandat	praemandātur	praemandet	praemandētur	—	—
Plur.	1 p.	praemandāmus	praemandāmur	praemandēmus	praemandēmur	—	—
	2 p.	praemandātis	praemandāmini	praemandētis	praemandēmini	praemandāte	praemandamini
	3 p.	praemandant	praemandantur	praemandent	praemandentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praemandābam	praemandābar	praemandārem	praemandārer
	2 p.	praemandābas	praemandabāris	praemandāres	praemandarēris
	3 p.	praemandābat	praemandabātur	praemandāret	praemandarētur
Plur.	1 p.	praemandabāmus	praemandabāmur	praemandarēmus	praemandarēmur
	2 p.	praemandabātis	praemandabamini	praemandarētis	praemandarēmini
	3 p.	praemandābant	praemandabantur	praemandarent	praemandarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	praemandābo	praemandabor	—
	2 p.	praemandābis	praemandaberis	praemandāto
	3 p.	praemandābit	praemandabitur	praemandāto
Plur.	1 p.	praemandabimus	praemandabimur	—
	2 p.	praemandabitis	praemandabimini	praemandatōte
	3 p.	praemandabuntur	praemandanto

Infīnitivus praesentis actīvi	praemandāre
Infīnitivus praesentis passīvi	praemandāri
Participium praesentis actīvi	praemandāns
Gerundium	praemandandī
Gerundivum	praemandandus, -a, -um

Основа перфекта: praemandāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	praemandāvī	praemandāverim	praemandāveram	praemandāvissem	praemandāverō
	2 p.	praemandāvisti	praemandāveris	praemandāveras	praemandāvisses	praemandāveris
	3 p.	praemandāvit	praemandāverit	praemandāverat	praemandāvisset	praemandāverit
Pl.	1 p.	praemandāvimus	praemandāverimus	praemandāverāmus	praemandāvissēmus	praemandāverimus
	2 p.	praemandāvistis	praemandāveritis	praemandāverātis	praemandāvissētis	praemandāveritis
	3 p.	praemandāvērunt	praemandāverint	praemandāverant	praemandāvissent	praemandāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	praemandāvisse

Основа супина: praemandāt-

Participium perfecti passivi	praemandātus, -a, -um
Participium futuri activi	praemandātūrus, -a, -um
Supinum I	praemandātum
Supinum II	praemandātū

praemando

Глагол, первое спряжение.

Приставка: prae-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. заранее поручать, наперёд заказывать (aliquem Pl);
3. отдавать приказ об аресте C;
4. рекомендовать, выдвигать (hominem Pl). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??