opprobro

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: opprobrā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	opprobrō	opprobror	opprobrem	opprobrer	—	—
	2 p.	opprobras	opprobrāris	opprobres	opprobrēris	opprobrā	opprobrare
	3 p.	opprobrat	opprobrātur	opprobret	opprobrētur	—	—
Plur.	1 p.	opprobrāmus	opprobrāmur	opprobrēmus	opprobrēmur	—	—
	2 p.	opprobrātis	opprobrāmini	opprobrētis	opprobrēmini	opprobrāte	opprobramini
	3 p.	opprobrant	opprobrantur	opprobrent	opprobrentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	opprobrābam	opprobrābar	opprobrārem	opprobrārer
	2 p.	opprobrābas	opprobrabāris	opprobrāres	opprobrarēris
	3 p.	opprobrābat	opprobrabātur	opprobrāret	opprobrarētur
Plur.	1 p.	opprobrabāmus	opprobrabāmur	opprobrarēmus	opprobrarēmur
	2 p.	opprobrabātis	opprobrabamini	opprobrarētis	opprobrarēmini
	3 p.	opprobrābant	opprobrabantur	opprobrarent	opprobrarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	opprobrābo	opprobrabor	—
	2 p.	opprobrābis	opprobraberis	opprobrāto
	3 p.	opprobrābit	opprobrabitur	opprobrāto
Plur.	1 p.	opprobrabimus	opprobrabimur	—
	2 p.	opprobrabitis	opprobrabimini	opprobratōte
	3 p.	opprobrabuntur	opprobranto

Infīnitivus praesentis actīvi	opprobrāre
Infīnitivus praesentis passīvi	opprobrāri
Participium praesentis actīvi	opprobrāns
Gerundium	opprobrandī
Gerundivum	opprobrandus, -a, -um

Основа перфекта: opprobrāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	opprobrāvī	opprobrāverim	opprobrāveram	opprobrāvissem	opprobrāverō
	2 p.	opprobrāvisti	opprobrāveris	opprobrāveras	opprobrāvisses	opprobrāveris
	3 p.	opprobrāvit	opprobrāverit	opprobrāverat	opprobrāvisset	opprobrāverit
Pl.	1 p.	opprobrāvimus	opprobrāverimus	opprobrāverāmus	opprobrāvissēmus	opprobrāverimus
	2 p.	opprobrāvistis	opprobrāveritis	opprobrāverātis	opprobrāvissētis	opprobrāveritis
	3 p.	opprobrāvērunt	opprobrāverint	opprobrāverant	opprobrāvissent	opprobrāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	opprobrāvisse

Основа супина: opprobrāt-

Participium perfecti passivi	opprobrātus, -a, -um
Participium futuri activi	opprobrātūrus, -a, -um
Supinum I	opprobrātum
Supinum II	opprobrātū

opprobro

Глагол, первое спряжение.

Приставка: op-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [ob + probrum] упрекать, попрекать, бранить (alicui aliquid Pl, AG) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??