obligo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: obligā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obligō	obligor	obligem	obliger	—	—
	2 p.	obligas	obligāris	obliges	obligēris	obligā	obligare
	3 p.	obligat	obligātur	obliget	obligētur	—	—
Plur.	1 p.	obligāmus	obligāmur	obligēmus	obligēmur	—	—
	2 p.	obligātis	obligāmini	obligētis	obligēmini	obligāte	obligamini
	3 p.	obligant	obligantur	obligent	obligentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obligābam	obligābar	obligārem	obligārer
	2 p.	obligābas	obligabāris	obligāres	obligarēris
	3 p.	obligābat	obligabātur	obligāret	obligarētur
Plur.	1 p.	obligabāmus	obligabāmur	obligarēmus	obligarēmur
	2 p.	obligabātis	obligabamini	obligarētis	obligarēmini
	3 p.	obligābant	obligabantur	obligarent	obligarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	obligābo	obligabor	—
	2 p.	obligābis	obligaberis	obligāto
	3 p.	obligābit	obligabitur	obligāto
Plur.	1 p.	obligabimus	obligabimur	—
	2 p.	obligabitis	obligabimini	obligatōte
	3 p.	obligabuntur	obliganto

Infīnitivus praesentis actīvi	obligāre
Infīnitivus praesentis passīvi	obligāri
Participium praesentis actīvi	obligāns
Gerundium	obligandī
Gerundivum	obligandus, -a, -um

Основа перфекта: obligāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	obligāvī	obligāverim	obligāveram	obligāvissem	obligāverō
	2 p.	obligāvisti	obligāveris	obligāveras	obligāvisses	obligāveris
	3 p.	obligāvit	obligāverit	obligāverat	obligāvisset	obligāverit
Pl.	1 p.	obligāvimus	obligāverimus	obligāverāmus	obligāvissēmus	obligāverimus
	2 p.	obligāvistis	obligāveritis	obligāverātis	obligāvissētis	obligāveritis
	3 p.	obligāvērunt	obligāverint	obligāverant	obligāvissent	obligāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	obligāvisse

Основа супина: obligāt-

Participium perfecti passivi	obligātus, -a, -um
Participium futuri activi	obligātūrus, -a, -um
Supinum I	obligātum
Supinum II	obligātū

obligo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ob-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. связывать (brachia T); перевязывать (venas T; vulnus C); завязывать (oculos Sen); обвязывать: age obliga, obsigna cito Pl обвяжи (письмо) и запечатай поскорей;
3. обхватывать, обнимать (amatores obligati Pt);
4. обязывать, связывать (milites sacramento C); привязывать (sibi aliquem beneficiis C): o. aliquem tribus milibus aeris L обязать кого-л. уплатить три тысячи денег; cives nova lege o. C издать для граждан новый закон;
5. вменять в вину, винить, обвинять (aliquem scelere C, Su); pass. провиниться (obligari fraude C) или стать жертвой (obligari superstitione C);
6. отдавать в залог, закладывать (fortunas suas C);
7. торжественно обещать (dapem H): o. fidem suam C поручиться словом (честью); o. caput suum votis H прозакладывать свою голову;
8. обрекать, отдавать: Proffletheus obligatus aliti H Прометей, отданный в жертву птице (коршуну). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??