Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: mutitā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
mutitō
mutitor
mutitem
mutiter
—
—
2 p.
mutitas
mutitāris
mutites
mutitēris
mutitā
mutitare
3 p.
mutitat
mutitātur
mutitet
mutitētur
—
—
Plur.
1 p.
mutitāmus
mutitāmur
mutitēmus
mutitēmur
—
—
2 p.
mutitātis
mutitāmini
mutitētis
mutitēmini
mutitāte
mutitamini
3 p.
mutitant
mutitantur
mutitent
mutitentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
mutitābam
mutitābar
mutitārem
mutitārer
2 p.
mutitābas
mutitabāris
mutitāres
mutitarēris
3 p.
mutitābat
mutitabātur
mutitāret
mutitarētur
Plur.
1 p.
mutitabāmus
mutitabāmur
mutitarēmus
mutitarēmur
2 p.
mutitabātis
mutitabamini
mutitarētis
mutitarēmini
3 p.
mutitābant
mutitabantur
mutitarent
mutitarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
mutitābo
mutitabor
—
2 p.
mutitābis
mutitaberis
mutitāto
3 p.
mutitābit
mutitabitur
mutitāto
Plur.
1 p.
mutitabimus
mutitabimur
—
2 p.
mutitabitis
mutitabimini
mutitatōte
3 p.
mutitabuntur
mutitanto
Infīnitivus praesentis actīvi
mutitāre
Infīnitivus praesentis passīvi
mutitāri
Participium praesentis actīvi
mutitāns
Gerundium
mutitandī
Gerundivum
mutitandus, -a, -um
Основа перфекта: mutitāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
mutitāvī
mutitāverim
mutitāveram
mutitāvissem
mutitāverō
2 p.
mutitāvisti
mutitāveris
mutitāveras
mutitāvisses
mutitāveris
3 p.
mutitāvit
mutitāverit
mutitāverat
mutitāvisset
mutitāverit
Pl.
1 p.
mutitāvimus
mutitāverimus
mutitāverāmus
mutitāvissēmus
mutitāverimus
2 p.
mutitāvistis
mutitāveritis
mutitāverātis
mutitāvissētis
mutitāveritis
3 p.
mutitāvērunt
mutitāverint
mutitāverant
mutitāvissent
mutitāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
mutitāvisse
Основа супина: mutitāt-
Participium perfecti passivi
mutitātus, -a, -um
Participium futuri activi
mutitātūrus, -a, -um
Supinum I
mutitātum
Supinum II
mutitātū
mutito
Глагол, первое спряжение.
Корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[frequ. к muto I] обмениваться, взаимно давать: m. (sc. convivia) AG поочерёдно устраивать друг другу пиры ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]