manĝi

Эсперанто

Морфологические и синтаксические свойства

	инф.	усл.	повелит.
	mánĝi	mánĝus	mánĝu
	прош.	наст.	буд.
Глагол	mánĝis	mánĝas	mánĝos
Прич.	manĝínta	manĝánta	manĝónta
Прич.страд.	manĝíta	manĝáta	manĝóta
Субст. прич.	manĝínto	manĝánto	manĝónto
Субст. прич.страд.	manĝíto	manĝáto	manĝóto
Деепр.	manĝínte	manĝánte	manĝónte
Деепр.страд.	manĝíte	manĝáte	manĝóte

mán-ĝi

Переходный глагол.

Корень: -manĝ-; окончание: -i.

Семантические свойства

Значение

1. есть, кушать ◆ Vlad Drakulo manĝis infanojn. — Влад Дракула кушал детей. ◆ Ofte tiu kiu ne digestas vin volus... manĝi vin. — Часто тот, кто не переваривает вас, хочет... съесть вас. ◆ Trinkigu la poeton... Manĝigu la poeton... Amu la poeton... Kaj... vi mortigos la poeton... — Напои поэта.. Накорми поэта... Люби поэта... И... ты погубишь поэта... ◆ – Ĉu vi plendas je via apetito? // – Jes, mi plendas... Mi manĝas tro multe... — – На аппетит не жалуетесь? – Жалуюсь... Я слишком много ем..

Синонимы

1. —

Антонимы

1. —

Гиперонимы

1. —

Гипонимы

1. frandi

Родственные слова

Список всех слов с корнем manĝ	[править]
существительные: manĝo, manĝado, manĝaĵo, manĝebleco, manĝemo, manĝegemo, manĝegemulo, manĝejo, manĝeto, manĝetejo, manĝilo, manĝilaro, manĝujo прилагательные: manĝebla, manĝema, manĝegema глаголы: manĝi, manĝaĉi, manĝegi, manĝeti, manĝigi

Этимология

Происходит от ??