Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: locupletā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
locupletō
|
locupletor
|
locupletem
|
locupleter
|
—
|
—
|
2 p.
|
locupletas
|
locupletāris
|
locupletes
|
locupletēris
|
locupletā
|
locupletare
|
3 p.
|
locupletat
|
locupletātur
|
locupletet
|
locupletētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
locupletāmus
|
locupletāmur
|
locupletēmus
|
locupletēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
locupletātis
|
locupletāmini
|
locupletētis
|
locupletēmini
|
locupletāte
|
locupletamini
|
3 p.
|
locupletant
|
locupletantur
|
locupletent
|
locupletentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
locupletābam
|
locupletābar
|
locupletārem
|
locupletārer
|
2 p.
|
locupletābas
|
locupletabāris
|
locupletāres
|
locupletarēris
|
3 p.
|
locupletābat
|
locupletabātur
|
locupletāret
|
locupletarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
locupletabāmus
|
locupletabāmur
|
locupletarēmus
|
locupletarēmur
|
2 p.
|
locupletabātis
|
locupletabamini
|
locupletarētis
|
locupletarēmini
|
3 p.
|
locupletābant
|
locupletabantur
|
locupletarent
|
locupletarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
locupletābo
|
locupletabor
|
—
|
2 p.
|
locupletābis
|
locupletaberis
|
locupletāto
|
3 p.
|
locupletābit
|
locupletabitur
|
locupletāto
|
Plur.
|
1 p.
|
locupletabimus
|
locupletabimur
|
—
|
2 p.
|
locupletabitis
|
locupletabimini
|
locupletatōte
|
3 p.
|
locupletabuntur
|
locupletanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
locupletāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
locupletāri
|
Participium praesentis actīvi
|
locupletāns
|
Gerundium
|
locupletandī
|
Gerundivum
|
locupletandus, -a, -um
|
Основа перфекта: locupletāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
locupletāvī
|
locupletāverim
|
locupletāveram
|
locupletāvissem
|
locupletāverō
|
2 p.
|
locupletāvisti
|
locupletāveris
|
locupletāveras
|
locupletāvisses
|
locupletāveris
|
3 p.
|
locupletāvit
|
locupletāverit
|
locupletāverat
|
locupletāvisset
|
locupletāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
locupletāvimus
|
locupletāverimus
|
locupletāverāmus
|
locupletāvissēmus
|
locupletāverimus
|
2 p.
|
locupletāvistis
|
locupletāveritis
|
locupletāverātis
|
locupletāvissētis
|
locupletāveritis
|
3 p.
|
locupletāvērunt
|
locupletāverint
|
locupletāverant
|
locupletāvissent
|
locupletāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
locupletāvisse
|
Основа супина: locupletāt-
Participium perfecti passivi
|
locupletātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
locupletātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
locupletātum
|
Supinum II
|
locupletātū
|
locupleto
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- [locuples]обогащать (milites praeda Nep); богато одарять, снабжать (templum picturis C). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]