Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: insignī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
insigniō
insignior
insigniam
insigniar
—
—
2 p.
insignis
insignīris
insignias
insigniāris
insignī
insignīre
3 p.
insignit
insignītur
insigniat
insigniātur
—
—
Plur.
1 p.
insignīmus
insignīmur
insigniāmus
insigniāmur
—
—
2 p.
insignītis
insignimini
insigniātis
insigniāmini
insignīte
insignimini
3 p.
insigniunt
insigniuntur
insigniant
insigniantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
insigniēbam
insigniēbar
insignīrem
insignīrer
2 p.
insigniēbas
insigniebāris
insignīres
insignirēris
3 p.
insigniēbat
insigniebātur
insignīret
insignirētur
Plur.
1 p.
insigniebāmus
insigniebāmur
insignirēmus
insignirēmur
2 p.
insigniebātis
insigniebamini
insignirētis
insignirēmini
3 p.
insigniēbant
insigniebantur
insignīrent
insignirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
insigniam
insigniar
—
2 p.
insignies
insigniēris
insignīto
3 p.
insigniet
insigniētur
insignīto
Plur.
1 p.
insigniēmus
insigniēmur
—
2 p.
insigniētis
insigniemini
insignitōte
3 p.
insignientur
insigniunto
Infīnitivus praesentis actīvi
insignīre
Infīnitivus praesentis passīvi
insignīri
Participium praesentis actīvi
insigniens
Gerundium
insigniendi
Gerundivum
insigniendus, -a, -um
Основа перфекта: insignīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
insignīvī
insignīverim
insignīveram
insignīvissem
insignīverō
2 p.
insignīvisti
insignīveris
insignīveras
insignīvisses
insignīveris
3 p.
insignīvit
insignīverit
insignīverat
insignīvisset
insignīverit
Pl.
1 p.
insignīvimus
insignīverimus
insignīverāmus
insignīvissēmus
insignīverimus
2 p.
insignīvistis
insignīveritis
insignīverātis
insignīvissētis
insignīveritis
3 p.
insignīvērunt
insignīverint
insignīverant
insignīvissent
insignīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
insignīvisse
Основа супина: insignīt-
Participium perfecti passivi
insignītus, -a, -um
Participium futuri activi
insignītūrus, -a, -um
Supinum I
insignītum
Supinum II
insignītū
insignio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: in- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
отмечать, обозначать (annus calamitatibus insignitus Su );
отмечать, выделять (aliquem tristi nota L ); украшать (clipeum auro V ; agros tropaeis V ). — См. тж. insignitus и insignita. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]