Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: inconciliā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
inconciliō
|
inconcilior
|
inconciliem
|
inconcilier
|
—
|
—
|
2 p.
|
inconcilias
|
inconciliāris
|
inconcilies
|
inconciliēris
|
inconciliā
|
inconciliare
|
3 p.
|
inconciliat
|
inconciliātur
|
inconciliet
|
inconciliētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
inconciliāmus
|
inconciliāmur
|
inconciliēmus
|
inconciliēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
inconciliātis
|
inconciliāmini
|
inconciliētis
|
inconciliēmini
|
inconciliāte
|
inconciliamini
|
3 p.
|
inconciliant
|
inconciliantur
|
inconcilient
|
inconcilientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
inconciliābam
|
inconciliābar
|
inconciliārem
|
inconciliārer
|
2 p.
|
inconciliābas
|
inconciliabāris
|
inconciliāres
|
inconciliarēris
|
3 p.
|
inconciliābat
|
inconciliabātur
|
inconciliāret
|
inconciliarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
inconciliabāmus
|
inconciliabāmur
|
inconciliarēmus
|
inconciliarēmur
|
2 p.
|
inconciliabātis
|
inconciliabamini
|
inconciliarētis
|
inconciliarēmini
|
3 p.
|
inconciliābant
|
inconciliabantur
|
inconciliarent
|
inconciliarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
inconciliābo
|
inconciliabor
|
—
|
2 p.
|
inconciliābis
|
inconciliaberis
|
inconciliāto
|
3 p.
|
inconciliābit
|
inconciliabitur
|
inconciliāto
|
Plur.
|
1 p.
|
inconciliabimus
|
inconciliabimur
|
—
|
2 p.
|
inconciliabitis
|
inconciliabimini
|
inconciliatōte
|
3 p.
|
inconciliabuntur
|
inconcilianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
inconciliāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
inconciliāri
|
Participium praesentis actīvi
|
inconciliāns
|
Gerundium
|
inconciliandī
|
Gerundivum
|
inconciliandus, -a, -um
|
Основа перфекта: inconciliāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
inconciliāvī
|
inconciliāverim
|
inconciliāveram
|
inconciliāvissem
|
inconciliāverō
|
2 p.
|
inconciliāvisti
|
inconciliāveris
|
inconciliāveras
|
inconciliāvisses
|
inconciliāveris
|
3 p.
|
inconciliāvit
|
inconciliāverit
|
inconciliāverat
|
inconciliāvisset
|
inconciliāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
inconciliāvimus
|
inconciliāverimus
|
inconciliāverāmus
|
inconciliāvissēmus
|
inconciliāverimus
|
2 p.
|
inconciliāvistis
|
inconciliāveritis
|
inconciliāverātis
|
inconciliāvissētis
|
inconciliāveritis
|
3 p.
|
inconciliāvērunt
|
inconciliāverint
|
inconciliāverant
|
inconciliāvissent
|
inconciliāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
inconciliāvisse
|
Основа супина: inconciliāt-
Participium perfecti passivi
|
inconciliātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
inconciliātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
inconciliātum
|
Supinum II
|
inconciliātū
|
inconcilio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- # обманывать, надувать (aliquem Pl);# мошеннически присваивать (copias alicujus Pl). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]