Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: incogitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
incogitō
|
incogitor
|
incogitem
|
incogiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
incogitas
|
incogitāris
|
incogites
|
incogitēris
|
incogitā
|
incogitare
|
3 p.
|
incogitat
|
incogitātur
|
incogitet
|
incogitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
incogitāmus
|
incogitāmur
|
incogitēmus
|
incogitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
incogitātis
|
incogitāmini
|
incogitētis
|
incogitēmini
|
incogitāte
|
incogitamini
|
3 p.
|
incogitant
|
incogitantur
|
incogitent
|
incogitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
incogitābam
|
incogitābar
|
incogitārem
|
incogitārer
|
2 p.
|
incogitābas
|
incogitabāris
|
incogitāres
|
incogitarēris
|
3 p.
|
incogitābat
|
incogitabātur
|
incogitāret
|
incogitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
incogitabāmus
|
incogitabāmur
|
incogitarēmus
|
incogitarēmur
|
2 p.
|
incogitabātis
|
incogitabamini
|
incogitarētis
|
incogitarēmini
|
3 p.
|
incogitābant
|
incogitabantur
|
incogitarent
|
incogitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
incogitābo
|
incogitabor
|
—
|
2 p.
|
incogitābis
|
incogitaberis
|
incogitāto
|
3 p.
|
incogitābit
|
incogitabitur
|
incogitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
incogitabimus
|
incogitabimur
|
—
|
2 p.
|
incogitabitis
|
incogitabimini
|
incogitatōte
|
3 p.
|
incogitabuntur
|
incogitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
incogitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
incogitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
incogitāns
|
Gerundium
|
incogitandī
|
Gerundivum
|
incogitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: incogitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
incogitāvī
|
incogitāverim
|
incogitāveram
|
incogitāvissem
|
incogitāverō
|
2 p.
|
incogitāvisti
|
incogitāveris
|
incogitāveras
|
incogitāvisses
|
incogitāveris
|
3 p.
|
incogitāvit
|
incogitāverit
|
incogitāverat
|
incogitāvisset
|
incogitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
incogitāvimus
|
incogitāverimus
|
incogitāverāmus
|
incogitāvissēmus
|
incogitāverimus
|
2 p.
|
incogitāvistis
|
incogitāveritis
|
incogitāverātis
|
incogitāvissētis
|
incogitāveritis
|
3 p.
|
incogitāvērunt
|
incogitāverint
|
incogitāverant
|
incogitāvissent
|
incogitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
incogitāvisse
|
Основа супина: incogitāt-
Participium perfecti passivi
|
incogitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
incogitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
incogitātum
|
Supinum II
|
incogitātū
|
incogito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- выдумывать, придумывать: i. fraudem alicui H задумать обмануть кого-л. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]