Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: impetrī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impetriō
impetrior
impetriam
impetriar
—
—
2 p.
impetris
impetrīris
impetrias
impetriāris
impetrī
impetrīre
3 p.
impetrit
impetrītur
impetriat
impetriātur
—
—
Plur.
1 p.
impetrīmus
impetrīmur
impetriāmus
impetriāmur
—
—
2 p.
impetrītis
impetrimini
impetriātis
impetriāmini
impetrīte
impetrimini
3 p.
impetriunt
impetriuntur
impetriant
impetriantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impetriēbam
impetriēbar
impetrīrem
impetrīrer
2 p.
impetriēbas
impetriebāris
impetrīres
impetrirēris
3 p.
impetriēbat
impetriebātur
impetrīret
impetrirētur
Plur.
1 p.
impetriebāmus
impetriebāmur
impetrirēmus
impetrirēmur
2 p.
impetriebātis
impetriebamini
impetrirētis
impetrirēmini
3 p.
impetriēbant
impetriebantur
impetrīrent
impetrirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
impetriam
impetriar
—
2 p.
impetries
impetriēris
impetrīto
3 p.
impetriet
impetriētur
impetrīto
Plur.
1 p.
impetriēmus
impetriēmur
—
2 p.
impetriētis
impetriemini
impetritōte
3 p.
impetrientur
impetriunto
Infīnitivus praesentis actīvi
impetrīre
Infīnitivus praesentis passīvi
impetrīri
Participium praesentis actīvi
impetriens
Gerundium
impetriendi
Gerundivum
impetriendus, -a, -um
Основа перфекта: impetrīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
impetrīvī
impetrīverim
impetrīveram
impetrīvissem
impetrīverō
2 p.
impetrīvisti
impetrīveris
impetrīveras
impetrīvisses
impetrīveris
3 p.
impetrīvit
impetrīverit
impetrīverat
impetrīvisset
impetrīverit
Pl.
1 p.
impetrīvimus
impetrīverimus
impetrīverāmus
impetrīvissēmus
impetrīverimus
2 p.
impetrīvistis
impetrīveritis
impetrīverātis
impetrīvissētis
impetrīveritis
3 p.
impetrīvērunt
impetrīverint
impetrīverant
impetrīvissent
impetrīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
impetrīvisse
Основа супина: impetrīt-
Participium perfecti passivi
impetrītus, -a, -um
Participium futuri activi
impetrītūrus, -a, -um
Supinum I
impetrītum
Supinum II
impetrītū
impetrio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: im- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
стараться обрести, добиваться (путём получения благих предзнаменований ) C : impetritum est Pl имеются хорошие предзнаменования (успех обеспечен) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]