Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: impertī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impertiō
impertior
impertiam
impertiar
—
—
2 p.
impertis
impertīris
impertias
impertiāris
impertī
impertīre
3 p.
impertit
impertītur
impertiat
impertiātur
—
—
Plur.
1 p.
impertīmus
impertīmur
impertiāmus
impertiāmur
—
—
2 p.
impertītis
impertimini
impertiātis
impertiāmini
impertīte
impertimini
3 p.
impertiunt
impertiuntur
impertiant
impertiantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impertiēbam
impertiēbar
impertīrem
impertīrer
2 p.
impertiēbas
impertiebāris
impertīres
impertirēris
3 p.
impertiēbat
impertiebātur
impertīret
impertirētur
Plur.
1 p.
impertiebāmus
impertiebāmur
impertirēmus
impertirēmur
2 p.
impertiebātis
impertiebamini
impertirētis
impertirēmini
3 p.
impertiēbant
impertiebantur
impertīrent
impertirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
impertiam
impertiar
—
2 p.
imperties
impertiēris
impertīto
3 p.
impertiet
impertiētur
impertīto
Plur.
1 p.
impertiēmus
impertiēmur
—
2 p.
impertiētis
impertiemini
impertitōte
3 p.
impertientur
impertiunto
Infīnitivus praesentis actīvi
impertīre
Infīnitivus praesentis passīvi
impertīri
Participium praesentis actīvi
impertiens
Gerundium
impertiendi
Gerundivum
impertiendus, -a, -um
Основа перфекта: impertīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
impertīvī
impertīverim
impertīveram
impertīvissem
impertīverō
2 p.
impertīvisti
impertīveris
impertīveras
impertīvisses
impertīveris
3 p.
impertīvit
impertīverit
impertīverat
impertīvisset
impertīverit
Pl.
1 p.
impertīvimus
impertīverimus
impertīverāmus
impertīvissēmus
impertīverimus
2 p.
impertīvistis
impertīveritis
impertīverātis
impertīvissētis
impertīveritis
3 p.
impertīvērunt
impertīverint
impertīverant
impertīvissent
impertīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
impertīvisse
Основа супина: impertīt-
Participium perfecti passivi
impertītus, -a, -um
Participium futuri activi
impertītūrus, -a, -um
Supinum I
impertītum
Supinum II
impertītū
impertio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: im- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
уделять (alicui aliquid или de aliqua re C ): locum sessui i. Ap дать (новоприбывшему) место для сидения ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]