Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: impedī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impediō
impedior
impediam
impediar
—
—
2 p.
impedis
impedīris
impedias
impediāris
impedī
impedīre
3 p.
impedit
impedītur
impediat
impediātur
—
—
Plur.
1 p.
impedīmus
impedīmur
impediāmus
impediāmur
—
—
2 p.
impedītis
impedimini
impediātis
impediāmini
impedīte
impedimini
3 p.
impediunt
impediuntur
impediant
impediantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impediēbam
impediēbar
impedīrem
impedīrer
2 p.
impediēbas
impediebāris
impedīres
impedirēris
3 p.
impediēbat
impediebātur
impedīret
impedirētur
Plur.
1 p.
impediebāmus
impediebāmur
impedirēmus
impedirēmur
2 p.
impediebātis
impediebamini
impedirētis
impedirēmini
3 p.
impediēbant
impediebantur
impedīrent
impedirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
impediam
impediar
—
2 p.
impedies
impediēris
impedīto
3 p.
impediet
impediētur
impedīto
Plur.
1 p.
impediēmus
impediēmur
—
2 p.
impediētis
impediemini
impeditōte
3 p.
impedientur
impediunto
Infīnitivus praesentis actīvi
impedīre
Infīnitivus praesentis passīvi
impedīri
Participium praesentis actīvi
impediens
Gerundium
impediendi
Gerundivum
impediendus, -a, -um
Основа перфекта: impedīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
impedīvī
impedīverim
impedīveram
impedīvissem
impedīverō
2 p.
impedīvisti
impedīveris
impedīveras
impedīvisses
impedīveris
3 p.
impedīvit
impedīverit
impedīverat
impedīvisset
impedīverit
Pl.
1 p.
impedīvimus
impedīverimus
impedīverāmus
impedīvissēmus
impedīverimus
2 p.
impedīvistis
impedīveritis
impedīverātis
impedīvissētis
impedīveritis
3 p.
impedīvērunt
impedīverint
impedīverant
impedīvissent
impedīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
impedīvisse
Основа супина: impedīt-
Participium perfecti passivi
impedītus, -a, -um
Participium futuri activi
impedītūrus, -a, -um
Supinum I
impedītum
Supinum II
impedītū
impedio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: im- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
спутывать, впутывать, запутывать: i. se in plagas Pl запутаться в сетях (попасться в сети); i. pisces reti Pl ловить рыбу неводом; i. causam C запутать дело;
мешать, препятствовать: impedita erat imbri recitatio Ap ливень помешал чтению; cogitatio voluptate impeditur Ap мысль подавлена ощущением счастья ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]