Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: exprobrā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exprobrō
exprobror
exprobrem
exprobrer
—
—
2 p.
exprobras
exprobrāris
exprobres
exprobrēris
exprobrā
exprobrare
3 p.
exprobrat
exprobrātur
exprobret
exprobrētur
—
—
Plur.
1 p.
exprobrāmus
exprobrāmur
exprobrēmus
exprobrēmur
—
—
2 p.
exprobrātis
exprobrāmini
exprobrētis
exprobrēmini
exprobrāte
exprobramini
3 p.
exprobrant
exprobrantur
exprobrent
exprobrentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exprobrābam
exprobrābar
exprobrārem
exprobrārer
2 p.
exprobrābas
exprobrabāris
exprobrāres
exprobrarēris
3 p.
exprobrābat
exprobrabātur
exprobrāret
exprobrarētur
Plur.
1 p.
exprobrabāmus
exprobrabāmur
exprobrarēmus
exprobrarēmur
2 p.
exprobrabātis
exprobrabamini
exprobrarētis
exprobrarēmini
3 p.
exprobrābant
exprobrabantur
exprobrarent
exprobrarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
exprobrābo
exprobrabor
—
2 p.
exprobrābis
exprobraberis
exprobrāto
3 p.
exprobrābit
exprobrabitur
exprobrāto
Plur.
1 p.
exprobrabimus
exprobrabimur
—
2 p.
exprobrabitis
exprobrabimini
exprobratōte
3 p.
exprobrabuntur
exprobranto
Infīnitivus praesentis actīvi
exprobrāre
Infīnitivus praesentis passīvi
exprobrāri
Participium praesentis actīvi
exprobrāns
Gerundium
exprobrandī
Gerundivum
exprobrandus, -a, -um
Основа перфекта: exprobrāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
exprobrāvī
exprobrāverim
exprobrāveram
exprobrāvissem
exprobrāverō
2 p.
exprobrāvisti
exprobrāveris
exprobrāveras
exprobrāvisses
exprobrāveris
3 p.
exprobrāvit
exprobrāverit
exprobrāverat
exprobrāvisset
exprobrāverit
Pl.
1 p.
exprobrāvimus
exprobrāverimus
exprobrāverāmus
exprobrāvissēmus
exprobrāverimus
2 p.
exprobrāvistis
exprobrāveritis
exprobrāverātis
exprobrāvissētis
exprobrāveritis
3 p.
exprobrāvērunt
exprobrāverint
exprobrāverant
exprobrāvissent
exprobrāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
exprobrāvisse
Основа супина: exprobrāt-
Participium perfecti passivi
exprobrātus, -a, -um
Participium futuri activi
exprobrātūrus, -a, -um
Supinum I
exprobrātum
Supinum II
exprobrātū
exprobro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[probrum] укорять, упрекать (alicui aliquid L, QC, O, Su или de aliqua re Nep ); попрекать, тоном укоризны рассказывать (sua merita cicatricesque acceptas L ): non e. hostibus domitis victoriam suam Fl не колоть поверженному врагу глаза своей победой ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]