Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: expedī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
expediō
expedior
expediam
expediar
—
—
2 p.
expedis
expedīris
expedias
expediāris
expedī
expedīre
3 p.
expedit
expedītur
expediat
expediātur
—
—
Plur.
1 p.
expedīmus
expedīmur
expediāmus
expediāmur
—
—
2 p.
expedītis
expedimini
expediātis
expediāmini
expedīte
expedimini
3 p.
expediunt
expediuntur
expediant
expediantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
expediēbam
expediēbar
expedīrem
expedīrer
2 p.
expediēbas
expediebāris
expedīres
expedirēris
3 p.
expediēbat
expediebātur
expedīret
expedirētur
Plur.
1 p.
expediebāmus
expediebāmur
expedirēmus
expedirēmur
2 p.
expediebātis
expediebamini
expedirētis
expedirēmini
3 p.
expediēbant
expediebantur
expedīrent
expedirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
expediam
expediar
—
2 p.
expedies
expediēris
expedīto
3 p.
expediet
expediētur
expedīto
Plur.
1 p.
expediēmus
expediēmur
—
2 p.
expediētis
expediemini
expeditōte
3 p.
expedientur
expediunto
Infīnitivus praesentis actīvi
expedīre
Infīnitivus praesentis passīvi
expedīri
Participium praesentis actīvi
expediens
Gerundium
expediendi
Gerundivum
expediendus, -a, -um
Основа перфекта: expedīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
expedīvī
expedīverim
expedīveram
expedīvissem
expedīverō
2 p.
expedīvisti
expedīveris
expedīveras
expedīvisses
expedīveris
3 p.
expedīvit
expedīverit
expedīverat
expedīvisset
expedīverit
Pl.
1 p.
expedīvimus
expedīverimus
expedīverāmus
expedīvissēmus
expedīverimus
2 p.
expedīvistis
expedīveritis
expedīverātis
expedīvissētis
expedīveritis
3 p.
expedīvērunt
expedīverint
expedīverant
expedīvissent
expedīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
expedīvisse
Основа супина: expedīt-
Participium perfecti passivi
expedītus , -a, -um
Participium futuri activi
expedītūrus, -a, -um
Supinum I
expedītum
Supinum II
expedītū
expedio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: ex- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
распутывать (nodum C ); высвобождать (gressum Ap ): expedita dextra Ap освободив правую руку; e. se выпутаться (ex laqueis C ; turba, v. l. ex turba Ter ): e. se crimine Ter оправдаться в обвинении ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]