Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: exoculā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exoculō
|
exoculor
|
exoculem
|
exoculer
|
—
|
—
|
2 p.
|
exoculas
|
exoculāris
|
exocules
|
exoculēris
|
exoculā
|
exoculare
|
3 p.
|
exoculat
|
exoculātur
|
exoculet
|
exoculētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
exoculāmus
|
exoculāmur
|
exoculēmus
|
exoculēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
exoculātis
|
exoculāmini
|
exoculētis
|
exoculēmini
|
exoculāte
|
exoculamini
|
3 p.
|
exoculant
|
exoculantur
|
exoculent
|
exoculentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exoculābam
|
exoculābar
|
exoculārem
|
exoculārer
|
2 p.
|
exoculābas
|
exoculabāris
|
exoculāres
|
exocularēris
|
3 p.
|
exoculābat
|
exoculabātur
|
exoculāret
|
exocularētur
|
Plur.
|
1 p.
|
exoculabāmus
|
exoculabāmur
|
exocularēmus
|
exocularēmur
|
2 p.
|
exoculabātis
|
exoculabamini
|
exocularētis
|
exocularēmini
|
3 p.
|
exoculābant
|
exoculabantur
|
exocularent
|
exocularentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
exoculābo
|
exoculabor
|
—
|
2 p.
|
exoculābis
|
exoculaberis
|
exoculāto
|
3 p.
|
exoculābit
|
exoculabitur
|
exoculāto
|
Plur.
|
1 p.
|
exoculabimus
|
exoculabimur
|
—
|
2 p.
|
exoculabitis
|
exoculabimini
|
exoculatōte
|
3 p.
|
exoculabuntur
|
exoculanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
exoculāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
exoculāri
|
Participium praesentis actīvi
|
exoculāns
|
Gerundium
|
exoculandī
|
Gerundivum
|
exoculandus, -a, -um
|
Основа перфекта: exoculāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
exoculāvī
|
exoculāverim
|
exoculāveram
|
exoculāvissem
|
exoculāverō
|
2 p.
|
exoculāvisti
|
exoculāveris
|
exoculāveras
|
exoculāvisses
|
exoculāveris
|
3 p.
|
exoculāvit
|
exoculāverit
|
exoculāverat
|
exoculāvisset
|
exoculāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
exoculāvimus
|
exoculāverimus
|
exoculāverāmus
|
exoculāvissēmus
|
exoculāverimus
|
2 p.
|
exoculāvistis
|
exoculāveritis
|
exoculāverātis
|
exoculāvissētis
|
exoculāveritis
|
3 p.
|
exoculāvērunt
|
exoculāverint
|
exoculāverant
|
exoculāvissent
|
exoculāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
exoculāvisse
|
Основа супина: exoculāt-
Participium perfecti passivi
|
exoculātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
exoculātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
exoculātum
|
Supinum II
|
exoculātū
|
exoculo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [ocufus] лишать глаз (caput alicui Pl; caeca et exoculata Fortuna Ap) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]