Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: exclamitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamitō
|
exclamitor
|
exclamitem
|
exclamiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
exclamitas
|
exclamitāris
|
exclamites
|
exclamitēris
|
exclamitā
|
exclamitare
|
3 p.
|
exclamitat
|
exclamitātur
|
exclamitet
|
exclamitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamitāmus
|
exclamitāmur
|
exclamitēmus
|
exclamitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
exclamitātis
|
exclamitāmini
|
exclamitētis
|
exclamitēmini
|
exclamitāte
|
exclamitamini
|
3 p.
|
exclamitant
|
exclamitantur
|
exclamitent
|
exclamitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamitābam
|
exclamitābar
|
exclamitārem
|
exclamitārer
|
2 p.
|
exclamitābas
|
exclamitabāris
|
exclamitāres
|
exclamitarēris
|
3 p.
|
exclamitābat
|
exclamitabātur
|
exclamitāret
|
exclamitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamitabāmus
|
exclamitabāmur
|
exclamitarēmus
|
exclamitarēmur
|
2 p.
|
exclamitabātis
|
exclamitabamini
|
exclamitarētis
|
exclamitarēmini
|
3 p.
|
exclamitābant
|
exclamitabantur
|
exclamitarent
|
exclamitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamitābo
|
exclamitabor
|
—
|
2 p.
|
exclamitābis
|
exclamitaberis
|
exclamitāto
|
3 p.
|
exclamitābit
|
exclamitabitur
|
exclamitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamitabimus
|
exclamitabimur
|
—
|
2 p.
|
exclamitabitis
|
exclamitabimini
|
exclamitatōte
|
3 p.
|
exclamitabuntur
|
exclamitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
exclamitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
exclamitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
exclamitāns
|
Gerundium
|
exclamitandī
|
Gerundivum
|
exclamitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: exclamitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
exclamitāvī
|
exclamitāverim
|
exclamitāveram
|
exclamitāvissem
|
exclamitāverō
|
2 p.
|
exclamitāvisti
|
exclamitāveris
|
exclamitāveras
|
exclamitāvisses
|
exclamitāveris
|
3 p.
|
exclamitāvit
|
exclamitāverit
|
exclamitāverat
|
exclamitāvisset
|
exclamitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
exclamitāvimus
|
exclamitāverimus
|
exclamitāverāmus
|
exclamitāvissēmus
|
exclamitāverimus
|
2 p.
|
exclamitāvistis
|
exclamitāveritis
|
exclamitāverātis
|
exclamitāvissētis
|
exclamitāveritis
|
3 p.
|
exclamitāvērunt
|
exclamitāverint
|
exclamitāverant
|
exclamitāvissent
|
exclamitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
exclamitāvisse
|
Основа супина: exclamitāt-
Participium perfecti passivi
|
exclamitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
exclamitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
exclamitātum
|
Supinum II
|
exclamitātū
|
exclamito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [frequ. к exclamo] часто или громко восклицать Hier ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]