Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: enuntiā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
enuntiō
|
enuntior
|
enuntiem
|
enuntier
|
—
|
—
|
2 p.
|
enuntias
|
enuntiāris
|
enunties
|
enuntiēris
|
enuntiā
|
enuntiare
|
3 p.
|
enuntiat
|
enuntiātur
|
enuntiet
|
enuntiētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
enuntiāmus
|
enuntiāmur
|
enuntiēmus
|
enuntiēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
enuntiātis
|
enuntiāmini
|
enuntiētis
|
enuntiēmini
|
enuntiāte
|
enuntiamini
|
3 p.
|
enuntiant
|
enuntiantur
|
enuntient
|
enuntientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
enuntiābam
|
enuntiābar
|
enuntiārem
|
enuntiārer
|
2 p.
|
enuntiābas
|
enuntiabāris
|
enuntiāres
|
enuntiarēris
|
3 p.
|
enuntiābat
|
enuntiabātur
|
enuntiāret
|
enuntiarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
enuntiabāmus
|
enuntiabāmur
|
enuntiarēmus
|
enuntiarēmur
|
2 p.
|
enuntiabātis
|
enuntiabamini
|
enuntiarētis
|
enuntiarēmini
|
3 p.
|
enuntiābant
|
enuntiabantur
|
enuntiarent
|
enuntiarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
enuntiābo
|
enuntiabor
|
—
|
2 p.
|
enuntiābis
|
enuntiaberis
|
enuntiāto
|
3 p.
|
enuntiābit
|
enuntiabitur
|
enuntiāto
|
Plur.
|
1 p.
|
enuntiabimus
|
enuntiabimur
|
—
|
2 p.
|
enuntiabitis
|
enuntiabimini
|
enuntiatōte
|
3 p.
|
enuntiabuntur
|
enuntianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
enuntiāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
enuntiāri
|
Participium praesentis actīvi
|
enuntiāns
|
Gerundium
|
enuntiandī
|
Gerundivum
|
enuntiandus, -a, -um
|
Основа перфекта: enuntiāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
enuntiāvī
|
enuntiāverim
|
enuntiāveram
|
enuntiāvissem
|
enuntiāverō
|
2 p.
|
enuntiāvisti
|
enuntiāveris
|
enuntiāveras
|
enuntiāvisses
|
enuntiāveris
|
3 p.
|
enuntiāvit
|
enuntiāverit
|
enuntiāverat
|
enuntiāvisset
|
enuntiāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
enuntiāvimus
|
enuntiāverimus
|
enuntiāverāmus
|
enuntiāvissēmus
|
enuntiāverimus
|
2 p.
|
enuntiāvistis
|
enuntiāveritis
|
enuntiāverātis
|
enuntiāvissētis
|
enuntiāveritis
|
3 p.
|
enuntiāvērunt
|
enuntiāverint
|
enuntiāverant
|
enuntiāvissent
|
enuntiāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
enuntiāvisse
|
Основа супина: enuntiāt-
Participium perfecti passivi
|
enuntiātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
enuntiātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
enuntiātum
|
Supinum II
|
enuntiātū
|
enuntio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- высказывать, выражать (aliquid per ambitum verborum Su; aliquid verbis C); произносить (litteras Q);
- пересказывать (consilia sociorum C);
- сообщать, разглашать, разбалтывать (mysteria C; silenda L). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]