Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: elinguā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
elinguō
|
elinguor
|
elinguem
|
elinguer
|
—
|
—
|
2 p.
|
elinguas
|
elinguāris
|
elingues
|
elinguēris
|
elinguā
|
elinguare
|
3 p.
|
elinguat
|
elinguātur
|
elinguet
|
elinguētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
elinguāmus
|
elinguāmur
|
elinguēmus
|
elinguēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
elinguātis
|
elinguāmini
|
elinguētis
|
elinguēmini
|
elinguāte
|
elinguamini
|
3 p.
|
elinguant
|
elinguantur
|
elinguent
|
elinguentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
elinguābam
|
elinguābar
|
elinguārem
|
elinguārer
|
2 p.
|
elinguābas
|
elinguabāris
|
elinguāres
|
elinguarēris
|
3 p.
|
elinguābat
|
elinguabātur
|
elinguāret
|
elinguarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
elinguabāmus
|
elinguabāmur
|
elinguarēmus
|
elinguarēmur
|
2 p.
|
elinguabātis
|
elinguabamini
|
elinguarētis
|
elinguarēmini
|
3 p.
|
elinguābant
|
elinguabantur
|
elinguarent
|
elinguarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
elinguābo
|
elinguabor
|
—
|
2 p.
|
elinguābis
|
elinguaberis
|
elinguāto
|
3 p.
|
elinguābit
|
elinguabitur
|
elinguāto
|
Plur.
|
1 p.
|
elinguabimus
|
elinguabimur
|
—
|
2 p.
|
elinguabitis
|
elinguabimini
|
elinguatōte
|
3 p.
|
elinguabuntur
|
elinguanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
elinguāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
elinguāri
|
Participium praesentis actīvi
|
elinguāns
|
Gerundium
|
elinguandī
|
Gerundivum
|
elinguandus, -a, -um
|
Основа перфекта: elinguāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
elinguāvī
|
elinguāverim
|
elinguāveram
|
elinguāvissem
|
elinguāverō
|
2 p.
|
elinguāvisti
|
elinguāveris
|
elinguāveras
|
elinguāvisses
|
elinguāveris
|
3 p.
|
elinguāvit
|
elinguāverit
|
elinguāverat
|
elinguāvisset
|
elinguāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
elinguāvimus
|
elinguāverimus
|
elinguāverāmus
|
elinguāvissēmus
|
elinguāverimus
|
2 p.
|
elinguāvistis
|
elinguāveritis
|
elinguāverātis
|
elinguāvissētis
|
elinguāveritis
|
3 p.
|
elinguāvērunt
|
elinguāverint
|
elinguāverant
|
elinguāvissent
|
elinguāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
elinguāvisse
|
Основа супина: elinguāt-
Participium perfecti passivi
|
elinguātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
elinguātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
elinguātum
|
Supinum II
|
elinguātū
|
elinguo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [elinguis] вырезать язык, лишить языка (aliquem Pl, Tert) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]