Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: ejulitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
ejulitō
|
ejulitor
|
ejulitem
|
ejuliter
|
—
|
—
|
2 p.
|
ejulitas
|
ejulitāris
|
ejulites
|
ejulitēris
|
ejulitā
|
ejulitare
|
3 p.
|
ejulitat
|
ejulitātur
|
ejulitet
|
ejulitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
ejulitāmus
|
ejulitāmur
|
ejulitēmus
|
ejulitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
ejulitātis
|
ejulitāmini
|
ejulitētis
|
ejulitēmini
|
ejulitāte
|
ejulitamini
|
3 p.
|
ejulitant
|
ejulitantur
|
ejulitent
|
ejulitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
ejulitābam
|
ejulitābar
|
ejulitārem
|
ejulitārer
|
2 p.
|
ejulitābas
|
ejulitabāris
|
ejulitāres
|
ejulitarēris
|
3 p.
|
ejulitābat
|
ejulitabātur
|
ejulitāret
|
ejulitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
ejulitabāmus
|
ejulitabāmur
|
ejulitarēmus
|
ejulitarēmur
|
2 p.
|
ejulitabātis
|
ejulitabamini
|
ejulitarētis
|
ejulitarēmini
|
3 p.
|
ejulitābant
|
ejulitabantur
|
ejulitarent
|
ejulitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
ejulitābo
|
ejulitabor
|
—
|
2 p.
|
ejulitābis
|
ejulitaberis
|
ejulitāto
|
3 p.
|
ejulitābit
|
ejulitabitur
|
ejulitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
ejulitabimus
|
ejulitabimur
|
—
|
2 p.
|
ejulitabitis
|
ejulitabimini
|
ejulitatōte
|
3 p.
|
ejulitabuntur
|
ejulitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
ejulitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
ejulitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
ejulitāns
|
Gerundium
|
ejulitandī
|
Gerundivum
|
ejulitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: ejulitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
ejulitāvī
|
ejulitāverim
|
ejulitāveram
|
ejulitāvissem
|
ejulitāverō
|
2 p.
|
ejulitāvisti
|
ejulitāveris
|
ejulitāveras
|
ejulitāvisses
|
ejulitāveris
|
3 p.
|
ejulitāvit
|
ejulitāverit
|
ejulitāverat
|
ejulitāvisset
|
ejulitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
ejulitāvimus
|
ejulitāverimus
|
ejulitāverāmus
|
ejulitāvissēmus
|
ejulitāverimus
|
2 p.
|
ejulitāvistis
|
ejulitāveritis
|
ejulitāverātis
|
ejulitāvissētis
|
ejulitāveritis
|
3 p.
|
ejulitāvērunt
|
ejulitāverint
|
ejulitāverant
|
ejulitāvissent
|
ejulitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
ejulitāvisse
|
Основа супина: ejulitāt-
Participium perfecti passivi
|
ejulitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
ejulitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
ejulitātum
|
Supinum II
|
ejulitātū
|
ejulito
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- [intens. к ejulo] вопить, громко сетовать LM ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]