Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: distimulā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
distimulō
|
distimulor
|
distimulem
|
distimuler
|
—
|
—
|
2 p.
|
distimulas
|
distimulāris
|
distimules
|
distimulēris
|
distimulā
|
distimulare
|
3 p.
|
distimulat
|
distimulātur
|
distimulet
|
distimulētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
distimulāmus
|
distimulāmur
|
distimulēmus
|
distimulēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
distimulātis
|
distimulāmini
|
distimulētis
|
distimulēmini
|
distimulāte
|
distimulamini
|
3 p.
|
distimulant
|
distimulantur
|
distimulent
|
distimulentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
distimulābam
|
distimulābar
|
distimulārem
|
distimulārer
|
2 p.
|
distimulābas
|
distimulabāris
|
distimulāres
|
distimularēris
|
3 p.
|
distimulābat
|
distimulabātur
|
distimulāret
|
distimularētur
|
Plur.
|
1 p.
|
distimulabāmus
|
distimulabāmur
|
distimularēmus
|
distimularēmur
|
2 p.
|
distimulabātis
|
distimulabamini
|
distimularētis
|
distimularēmini
|
3 p.
|
distimulābant
|
distimulabantur
|
distimularent
|
distimularentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
distimulābo
|
distimulabor
|
—
|
2 p.
|
distimulābis
|
distimulaberis
|
distimulāto
|
3 p.
|
distimulābit
|
distimulabitur
|
distimulāto
|
Plur.
|
1 p.
|
distimulabimus
|
distimulabimur
|
—
|
2 p.
|
distimulabitis
|
distimulabimini
|
distimulatōte
|
3 p.
|
distimulabuntur
|
distimulanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
distimulāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
distimulāri
|
Participium praesentis actīvi
|
distimulāns
|
Gerundium
|
distimulandī
|
Gerundivum
|
distimulandus, -a, -um
|
Основа перфекта: distimulāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
distimulāvī
|
distimulāverim
|
distimulāveram
|
distimulāvissem
|
distimulāverō
|
2 p.
|
distimulāvisti
|
distimulāveris
|
distimulāveras
|
distimulāvisses
|
distimulāveris
|
3 p.
|
distimulāvit
|
distimulāverit
|
distimulāverat
|
distimulāvisset
|
distimulāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
distimulāvimus
|
distimulāverimus
|
distimulāverāmus
|
distimulāvissēmus
|
distimulāverimus
|
2 p.
|
distimulāvistis
|
distimulāveritis
|
distimulāverātis
|
distimulāvissētis
|
distimulāveritis
|
3 p.
|
distimulāvērunt
|
distimulāverint
|
distimulāverant
|
distimulāvissent
|
distimulāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
distimulāvisse
|
Основа супина: distimulāt-
Participium perfecti passivi
|
distimulātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
distimulātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
distimulātum
|
Supinum II
|
distimulātū
|
distimulo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: di-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [dis + stimulo] колоть, искалывать, перен.-ирон. расточать, растрачивать (bona Pl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]