Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: discruciā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
discruciō
discrucior
discruciem
discrucier
—
—
2 p.
discrucias
discruciāris
discrucies
discruciēris
discruciā
discruciare
3 p.
discruciat
discruciātur
discruciet
discruciētur
—
—
Plur.
1 p.
discruciāmus
discruciāmur
discruciēmus
discruciēmur
—
—
2 p.
discruciātis
discruciāmini
discruciētis
discruciēmini
discruciāte
discruciamini
3 p.
discruciant
discruciantur
discrucient
discrucientur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
discruciābam
discruciābar
discruciārem
discruciārer
2 p.
discruciābas
discruciabāris
discruciāres
discruciarēris
3 p.
discruciābat
discruciabātur
discruciāret
discruciarētur
Plur.
1 p.
discruciabāmus
discruciabāmur
discruciarēmus
discruciarēmur
2 p.
discruciabātis
discruciabamini
discruciarētis
discruciarēmini
3 p.
discruciābant
discruciabantur
discruciarent
discruciarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
discruciābo
discruciabor
—
2 p.
discruciābis
discruciaberis
discruciāto
3 p.
discruciābit
discruciabitur
discruciāto
Plur.
1 p.
discruciabimus
discruciabimur
—
2 p.
discruciabitis
discruciabimini
discruciatōte
3 p.
discruciabuntur
discrucianto
Infīnitivus praesentis actīvi
discruciāre
Infīnitivus praesentis passīvi
discruciāri
Participium praesentis actīvi
discruciāns
Gerundium
discruciandī
Gerundivum
discruciandus, -a, -um
Основа перфекта: discruciāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
discruciāvī
discruciāverim
discruciāveram
discruciāvissem
discruciāverō
2 p.
discruciāvisti
discruciāveris
discruciāveras
discruciāvisses
discruciāveris
3 p.
discruciāvit
discruciāverit
discruciāverat
discruciāvisset
discruciāverit
Pl.
1 p.
discruciāvimus
discruciāverimus
discruciāverāmus
discruciāvissēmus
discruciāverimus
2 p.
discruciāvistis
discruciāveritis
discruciāverātis
discruciāvissētis
discruciāveritis
3 p.
discruciāvērunt
discruciāverint
discruciāverant
discruciāvissent
discruciāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
discruciāvisse
Основа супина: discruciāt-
Participium perfecti passivi
discruciātus, -a, -um
Participium futuri activi
discruciātūrus, -a, -um
Supinum I
discruciātum
Supinum II
discruciātū
discrucio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
сильно мучить, истязать (aliquem C, Sen, Su, Ap ): discrucior C и discrucior animi Ter мне в высшей степени тяжело, я сильно страдаю ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]