Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: discertā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
discertō
|
discertor
|
discertem
|
discerter
|
—
|
—
|
2 p.
|
discertas
|
discertāris
|
discertes
|
discertēris
|
discertā
|
discertare
|
3 p.
|
discertat
|
discertātur
|
discertet
|
discertētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
discertāmus
|
discertāmur
|
discertēmus
|
discertēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
discertātis
|
discertāmini
|
discertētis
|
discertēmini
|
discertāte
|
discertamini
|
3 p.
|
discertant
|
discertantur
|
discertent
|
discertentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
discertābam
|
discertābar
|
discertārem
|
discertārer
|
2 p.
|
discertābas
|
discertabāris
|
discertāres
|
discertarēris
|
3 p.
|
discertābat
|
discertabātur
|
discertāret
|
discertarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
discertabāmus
|
discertabāmur
|
discertarēmus
|
discertarēmur
|
2 p.
|
discertabātis
|
discertabamini
|
discertarētis
|
discertarēmini
|
3 p.
|
discertābant
|
discertabantur
|
discertarent
|
discertarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
discertābo
|
discertabor
|
—
|
2 p.
|
discertābis
|
discertaberis
|
discertāto
|
3 p.
|
discertābit
|
discertabitur
|
discertāto
|
Plur.
|
1 p.
|
discertabimus
|
discertabimur
|
—
|
2 p.
|
discertabitis
|
discertabimini
|
discertatōte
|
3 p.
|
discertabuntur
|
discertanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
discertāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
discertāri
|
Participium praesentis actīvi
|
discertāns
|
Gerundium
|
discertandī
|
Gerundivum
|
discertandus, -a, -um
|
dis-cer-to
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis-; корень: -cert-; окончание: -o.
Семантические свойства[править]
- обсуждать, спорить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Происходит от Шаблон:этимология:discertare
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]