Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: deonerā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deonerō
|
deoneror
|
deonerem
|
deonerer
|
—
|
—
|
2 p.
|
deoneras
|
deonerāris
|
deoneres
|
deonerēris
|
deonerā
|
deonerare
|
3 p.
|
deonerat
|
deonerātur
|
deoneret
|
deonerētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
deonerāmus
|
deonerāmur
|
deonerēmus
|
deonerēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
deonerātis
|
deonerāmini
|
deonerētis
|
deonerēmini
|
deonerāte
|
deoneramini
|
3 p.
|
deonerant
|
deonerantur
|
deonerent
|
deonerentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deonerābam
|
deonerābar
|
deonerārem
|
deonerārer
|
2 p.
|
deonerābas
|
deonerabāris
|
deonerāres
|
deonerarēris
|
3 p.
|
deonerābat
|
deonerabātur
|
deonerāret
|
deonerarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
deonerabāmus
|
deonerabāmur
|
deonerarēmus
|
deonerarēmur
|
2 p.
|
deonerabātis
|
deonerabamini
|
deonerarētis
|
deonerarēmini
|
3 p.
|
deonerābant
|
deonerabantur
|
deonerarent
|
deonerarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
deonerābo
|
deonerabor
|
—
|
2 p.
|
deonerābis
|
deoneraberis
|
deonerāto
|
3 p.
|
deonerābit
|
deonerabitur
|
deonerāto
|
Plur.
|
1 p.
|
deonerabimus
|
deonerabimur
|
—
|
2 p.
|
deonerabitis
|
deonerabimini
|
deoneratōte
|
3 p.
|
deonerabuntur
|
deoneranto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
deonerāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
deonerāri
|
Participium praesentis actīvi
|
deonerāns
|
Gerundium
|
deonerandī
|
Gerundivum
|
deonerandus, -a, -um
|
Основа перфекта: deonerāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
deonerāvī
|
deonerāverim
|
deonerāveram
|
deonerāvissem
|
deonerāverō
|
2 p.
|
deonerāvisti
|
deonerāveris
|
deonerāveras
|
deonerāvisses
|
deonerāveris
|
3 p.
|
deonerāvit
|
deonerāverit
|
deonerāverat
|
deonerāvisset
|
deonerāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
deonerāvimus
|
deonerāverimus
|
deonerāverāmus
|
deonerāvissēmus
|
deonerāverimus
|
2 p.
|
deonerāvistis
|
deonerāveritis
|
deonerāverātis
|
deonerāvissētis
|
deonerāveritis
|
3 p.
|
deonerāvērunt
|
deonerāverint
|
deonerāverant
|
deonerāvissent
|
deonerāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
deonerāvisse
|
Основа супина: deonerāt-
Participium perfecti passivi
|
deonerātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
deonerātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
deonerātum
|
Supinum II
|
deonerātū
|
deonero
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- разгружать (naves Amm);
- облегчать, убавлять (aliquid ex invidia alicujus C). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]