Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: delitigā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
delitigō
|
delitigor
|
delitigem
|
delitiger
|
—
|
—
|
2 p.
|
delitigas
|
delitigāris
|
delitiges
|
delitigēris
|
delitigā
|
delitigare
|
3 p.
|
delitigat
|
delitigātur
|
delitiget
|
delitigētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
delitigāmus
|
delitigāmur
|
delitigēmus
|
delitigēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
delitigātis
|
delitigāmini
|
delitigētis
|
delitigēmini
|
delitigāte
|
delitigamini
|
3 p.
|
delitigant
|
delitigantur
|
delitigent
|
delitigentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
delitigābam
|
delitigābar
|
delitigārem
|
delitigārer
|
2 p.
|
delitigābas
|
delitigabāris
|
delitigāres
|
delitigarēris
|
3 p.
|
delitigābat
|
delitigabātur
|
delitigāret
|
delitigarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
delitigabāmus
|
delitigabāmur
|
delitigarēmus
|
delitigarēmur
|
2 p.
|
delitigabātis
|
delitigabamini
|
delitigarētis
|
delitigarēmini
|
3 p.
|
delitigābant
|
delitigabantur
|
delitigarent
|
delitigarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
delitigābo
|
delitigabor
|
—
|
2 p.
|
delitigābis
|
delitigaberis
|
delitigāto
|
3 p.
|
delitigābit
|
delitigabitur
|
delitigāto
|
Plur.
|
1 p.
|
delitigabimus
|
delitigabimur
|
—
|
2 p.
|
delitigabitis
|
delitigabimini
|
delitigatōte
|
3 p.
|
delitigabuntur
|
delitiganto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
delitigāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
delitigāri
|
Participium praesentis actīvi
|
delitigāns
|
Gerundium
|
delitigandī
|
Gerundivum
|
delitigandus, -a, -um
|
Основа перфекта: delitigāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
delitigāvī
|
delitigāverim
|
delitigāveram
|
delitigāvissem
|
delitigāverō
|
2 p.
|
delitigāvisti
|
delitigāveris
|
delitigāveras
|
delitigāvisses
|
delitigāveris
|
3 p.
|
delitigāvit
|
delitigāverit
|
delitigāverat
|
delitigāvisset
|
delitigāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
delitigāvimus
|
delitigāverimus
|
delitigāverāmus
|
delitigāvissēmus
|
delitigāverimus
|
2 p.
|
delitigāvistis
|
delitigāveritis
|
delitigāverātis
|
delitigāvissētis
|
delitigāveritis
|
3 p.
|
delitigāvērunt
|
delitigāverint
|
delitigāverant
|
delitigāvissent
|
delitigāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
delitigāvisse
|
Основа супина: delitigāt-
Participium perfecti passivi
|
delitigātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
delitigātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
delitigātum
|
Supinum II
|
delitigātū
|
delitigo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- ссориться, браниться (tumido ore H) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]