Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: decursitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
decursitō
|
decursitor
|
decursitem
|
decursiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
decursitas
|
decursitāris
|
decursites
|
decursitēris
|
decursitā
|
decursitare
|
3 p.
|
decursitat
|
decursitātur
|
decursitet
|
decursitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
decursitāmus
|
decursitāmur
|
decursitēmus
|
decursitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
decursitātis
|
decursitāmini
|
decursitētis
|
decursitēmini
|
decursitāte
|
decursitamini
|
3 p.
|
decursitant
|
decursitantur
|
decursitent
|
decursitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
decursitābam
|
decursitābar
|
decursitārem
|
decursitārer
|
2 p.
|
decursitābas
|
decursitabāris
|
decursitāres
|
decursitarēris
|
3 p.
|
decursitābat
|
decursitabātur
|
decursitāret
|
decursitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
decursitabāmus
|
decursitabāmur
|
decursitarēmus
|
decursitarēmur
|
2 p.
|
decursitabātis
|
decursitabamini
|
decursitarētis
|
decursitarēmini
|
3 p.
|
decursitābant
|
decursitabantur
|
decursitarent
|
decursitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
decursitābo
|
decursitabor
|
—
|
2 p.
|
decursitābis
|
decursitaberis
|
decursitāto
|
3 p.
|
decursitābit
|
decursitabitur
|
decursitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
decursitabimus
|
decursitabimur
|
—
|
2 p.
|
decursitabitis
|
decursitabimini
|
decursitatōte
|
3 p.
|
decursitabuntur
|
decursitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
decursitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
decursitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
decursitāns
|
Gerundium
|
decursitandī
|
Gerundivum
|
decursitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: decursitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
decursitāvī
|
decursitāverim
|
decursitāveram
|
decursitāvissem
|
decursitāverō
|
2 p.
|
decursitāvisti
|
decursitāveris
|
decursitāveras
|
decursitāvisses
|
decursitāveris
|
3 p.
|
decursitāvit
|
decursitāverit
|
decursitāverat
|
decursitāvisset
|
decursitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
decursitāvimus
|
decursitāverimus
|
decursitāverāmus
|
decursitāvissēmus
|
decursitāverimus
|
2 p.
|
decursitāvistis
|
decursitāveritis
|
decursitāverātis
|
decursitāvissētis
|
decursitāveritis
|
3 p.
|
decursitāvērunt
|
decursitāverint
|
decursitāverant
|
decursitāvissent
|
decursitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
decursitāvisse
|
Основа супина: decursitāt-
Participium perfecti passivi
|
decursitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
decursitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
decursitātum
|
Supinum II
|
decursitātū
|
decursito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [intens. к decurro] быстро пробегать Ap ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]