Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: culpitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
culpitō
|
culpitor
|
culpitem
|
culpiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
culpitas
|
culpitāris
|
culpites
|
culpitēris
|
culpitā
|
culpitare
|
3 p.
|
culpitat
|
culpitātur
|
culpitet
|
culpitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
culpitāmus
|
culpitāmur
|
culpitēmus
|
culpitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
culpitātis
|
culpitāmini
|
culpitētis
|
culpitēmini
|
culpitāte
|
culpitamini
|
3 p.
|
culpitant
|
culpitantur
|
culpitent
|
culpitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
culpitābam
|
culpitābar
|
culpitārem
|
culpitārer
|
2 p.
|
culpitābas
|
culpitabāris
|
culpitāres
|
culpitarēris
|
3 p.
|
culpitābat
|
culpitabātur
|
culpitāret
|
culpitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
culpitabāmus
|
culpitabāmur
|
culpitarēmus
|
culpitarēmur
|
2 p.
|
culpitabātis
|
culpitabamini
|
culpitarētis
|
culpitarēmini
|
3 p.
|
culpitābant
|
culpitabantur
|
culpitarent
|
culpitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
culpitābo
|
culpitabor
|
—
|
2 p.
|
culpitābis
|
culpitaberis
|
culpitāto
|
3 p.
|
culpitābit
|
culpitabitur
|
culpitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
culpitabimus
|
culpitabimur
|
—
|
2 p.
|
culpitabitis
|
culpitabimini
|
culpitatōte
|
3 p.
|
culpitabuntur
|
culpitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
culpitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
culpitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
culpitāns
|
Gerundium
|
culpitandī
|
Gerundivum
|
culpitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: culpitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
culpitāvī
|
culpitāverim
|
culpitāveram
|
culpitāvissem
|
culpitāverō
|
2 p.
|
culpitāvisti
|
culpitāveris
|
culpitāveras
|
culpitāvisses
|
culpitāveris
|
3 p.
|
culpitāvit
|
culpitāverit
|
culpitāverat
|
culpitāvisset
|
culpitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
culpitāvimus
|
culpitāverimus
|
culpitāverāmus
|
culpitāvissēmus
|
culpitāverimus
|
2 p.
|
culpitāvistis
|
culpitāveritis
|
culpitāverātis
|
culpitāvissētis
|
culpitāveritis
|
3 p.
|
culpitāvērunt
|
culpitāverint
|
culpitāverant
|
culpitāvissent
|
culpitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
culpitāvisse
|
Основа супина: culpitāt-
Participium perfecti passivi
|
culpitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
culpitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
culpitātum
|
Supinum II
|
culpitātū
|
culpito
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- [intens. к culpo] сурово порицать, сильно упрекать Pl ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]