Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: convelā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
convelō
|
convelor
|
convelem
|
conveler
|
—
|
—
|
2 p.
|
convelas
|
convelāris
|
conveles
|
convelēris
|
convelā
|
convelare
|
3 p.
|
convelat
|
convelātur
|
convelet
|
convelētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
convelāmus
|
convelāmur
|
convelēmus
|
convelēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
convelātis
|
convelāmini
|
convelētis
|
convelēmini
|
convelāte
|
convelamini
|
3 p.
|
convelant
|
convelantur
|
convelent
|
convelentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
convelābam
|
convelābar
|
convelārem
|
convelārer
|
2 p.
|
convelābas
|
convelabāris
|
convelāres
|
convelarēris
|
3 p.
|
convelābat
|
convelabātur
|
convelāret
|
convelarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
convelabāmus
|
convelabāmur
|
convelarēmus
|
convelarēmur
|
2 p.
|
convelabātis
|
convelabamini
|
convelarētis
|
convelarēmini
|
3 p.
|
convelābant
|
convelabantur
|
convelarent
|
convelarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
convelābo
|
convelabor
|
—
|
2 p.
|
convelābis
|
convelaberis
|
convelāto
|
3 p.
|
convelābit
|
convelabitur
|
convelāto
|
Plur.
|
1 p.
|
convelabimus
|
convelabimur
|
—
|
2 p.
|
convelabitis
|
convelabimini
|
convelatōte
|
3 p.
|
convelabuntur
|
convelanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
convelāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
convelāri
|
Participium praesentis actīvi
|
convelāns
|
Gerundium
|
convelandī
|
Gerundivum
|
convelandus, -a, -um
|
Основа перфекта: convelāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
convelāvī
|
convelāverim
|
convelāveram
|
convelāvissem
|
convelāverō
|
2 p.
|
convelāvisti
|
convelāveris
|
convelāveras
|
convelāvisses
|
convelāveris
|
3 p.
|
convelāvit
|
convelāverit
|
convelāverat
|
convelāvisset
|
convelāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
convelāvimus
|
convelāverimus
|
convelāverāmus
|
convelāvissēmus
|
convelāverimus
|
2 p.
|
convelāvistis
|
convelāveritis
|
convelāverātis
|
convelāvissētis
|
convelāveritis
|
3 p.
|
convelāvērunt
|
convelāverint
|
convelāverant
|
convelāvissent
|
convelāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
convelāvisse
|
Основа супина: convelāt-
Participium perfecti passivi
|
convelātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
convelātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
convelātum
|
Supinum II
|
convelātū
|
convelo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- закутывать, окутывать (convelato capite AG; перен. multis argumentis c. AG) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]