Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: conterminā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conterminō
|
conterminor
|
conterminem
|
conterminer
|
—
|
—
|
2 p.
|
conterminas
|
contermināris
|
contermines
|
conterminēris
|
conterminā
|
conterminare
|
3 p.
|
conterminat
|
conterminātur
|
conterminet
|
conterminētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
contermināmus
|
contermināmur
|
conterminēmus
|
conterminēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
conterminātis
|
contermināmini
|
conterminētis
|
conterminēmini
|
contermināte
|
conterminamini
|
3 p.
|
conterminant
|
conterminantur
|
conterminent
|
conterminentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conterminābam
|
conterminābar
|
conterminārem
|
conterminārer
|
2 p.
|
conterminābas
|
conterminabāris
|
contermināres
|
conterminarēris
|
3 p.
|
conterminābat
|
conterminabātur
|
contermināret
|
conterminarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
conterminabāmus
|
conterminabāmur
|
conterminarēmus
|
conterminarēmur
|
2 p.
|
conterminabātis
|
conterminabamini
|
conterminarētis
|
conterminarēmini
|
3 p.
|
conterminābant
|
conterminabantur
|
conterminarent
|
conterminarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
conterminābo
|
conterminabor
|
—
|
2 p.
|
conterminābis
|
conterminaberis
|
contermināto
|
3 p.
|
conterminābit
|
conterminabitur
|
contermināto
|
Plur.
|
1 p.
|
conterminabimus
|
conterminabimur
|
—
|
2 p.
|
conterminabitis
|
conterminabimini
|
conterminatōte
|
3 p.
|
conterminabuntur
|
conterminanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
contermināre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
contermināri
|
Participium praesentis actīvi
|
contermināns
|
Gerundium
|
conterminandī
|
Gerundivum
|
conterminandus, -a, -um
|
Основа перфекта: contermināv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
contermināvī
|
contermināverim
|
contermināveram
|
contermināvissem
|
contermināverō
|
2 p.
|
contermināvisti
|
contermināveris
|
contermināveras
|
contermināvisses
|
contermināveris
|
3 p.
|
contermināvit
|
contermināverit
|
contermināverat
|
contermināvisset
|
contermināverit
|
Pl.
|
1 p.
|
contermināvimus
|
contermināverimus
|
contermināverāmus
|
contermināvissēmus
|
contermināverimus
|
2 p.
|
contermināvistis
|
contermināveritis
|
contermināverātis
|
contermināvissētis
|
contermināveritis
|
3 p.
|
contermināvērunt
|
contermināverint
|
contermināverant
|
contermināvissent
|
contermināverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
contermināvisse
|
Основа супина: contermināt-
Participium perfecti passivi
|
conterminātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
conterminātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
conterminātum
|
Supinum II
|
conterminātū
|
contermino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- граничить, непосредственно соседствовать (alicui Amm) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]