Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: conspoliā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conspoliō
|
conspolior
|
conspoliem
|
conspolier
|
—
|
—
|
2 p.
|
conspolias
|
conspoliāris
|
conspolies
|
conspoliēris
|
conspoliā
|
conspoliare
|
3 p.
|
conspoliat
|
conspoliātur
|
conspoliet
|
conspoliētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
conspoliāmus
|
conspoliāmur
|
conspoliēmus
|
conspoliēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
conspoliātis
|
conspoliāmini
|
conspoliētis
|
conspoliēmini
|
conspoliāte
|
conspoliamini
|
3 p.
|
conspoliant
|
conspoliantur
|
conspolient
|
conspolientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conspoliābam
|
conspoliābar
|
conspoliārem
|
conspoliārer
|
2 p.
|
conspoliābas
|
conspoliabāris
|
conspoliāres
|
conspoliarēris
|
3 p.
|
conspoliābat
|
conspoliabātur
|
conspoliāret
|
conspoliarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
conspoliabāmus
|
conspoliabāmur
|
conspoliarēmus
|
conspoliarēmur
|
2 p.
|
conspoliabātis
|
conspoliabamini
|
conspoliarētis
|
conspoliarēmini
|
3 p.
|
conspoliābant
|
conspoliabantur
|
conspoliarent
|
conspoliarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
conspoliābo
|
conspoliabor
|
—
|
2 p.
|
conspoliābis
|
conspoliaberis
|
conspoliāto
|
3 p.
|
conspoliābit
|
conspoliabitur
|
conspoliāto
|
Plur.
|
1 p.
|
conspoliabimus
|
conspoliabimur
|
—
|
2 p.
|
conspoliabitis
|
conspoliabimini
|
conspoliatōte
|
3 p.
|
conspoliabuntur
|
conspolianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
conspoliāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
conspoliāri
|
Participium praesentis actīvi
|
conspoliāns
|
Gerundium
|
conspoliandī
|
Gerundivum
|
conspoliandus, -a, -um
|
Основа перфекта: conspoliāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
conspoliāvī
|
conspoliāverim
|
conspoliāveram
|
conspoliāvissem
|
conspoliāverō
|
2 p.
|
conspoliāvisti
|
conspoliāveris
|
conspoliāveras
|
conspoliāvisses
|
conspoliāveris
|
3 p.
|
conspoliāvit
|
conspoliāverit
|
conspoliāverat
|
conspoliāvisset
|
conspoliāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
conspoliāvimus
|
conspoliāverimus
|
conspoliāverāmus
|
conspoliāvissēmus
|
conspoliāverimus
|
2 p.
|
conspoliāvistis
|
conspoliāveritis
|
conspoliāverātis
|
conspoliāvissētis
|
conspoliāveritis
|
3 p.
|
conspoliāvērunt
|
conspoliāverint
|
conspoliāverant
|
conspoliāvissent
|
conspoliāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
conspoliāvisse
|
Основа супина: conspoliāt-
Participium perfecti passivi
|
conspoliātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
conspoliātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
conspoliātum
|
Supinum II
|
conspoliātū
|
conspolio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- ограблять Hier ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]