Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: confulcī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
confulciō
confulcior
confulciam
confulciar
—
—
2 p.
confulcis
confulcīris
confulcias
confulciāris
confulcī
confulcīre
3 p.
confulcit
confulcītur
confulciat
confulciātur
—
—
Plur.
1 p.
confulcīmus
confulcīmur
confulciāmus
confulciāmur
—
—
2 p.
confulcītis
confulcimini
confulciātis
confulciāmini
confulcīte
confulcimini
3 p.
confulciunt
confulciuntur
confulciant
confulciantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
confulciēbam
confulciēbar
confulcīrem
confulcīrer
2 p.
confulciēbas
confulciebāris
confulcīres
confulcirēris
3 p.
confulciēbat
confulciebātur
confulcīret
confulcirētur
Plur.
1 p.
confulciebāmus
confulciebāmur
confulcirēmus
confulcirēmur
2 p.
confulciebātis
confulciebamini
confulcirētis
confulcirēmini
3 p.
confulciēbant
confulciebantur
confulcīrent
confulcirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
confulciam
confulciar
—
2 p.
confulcies
confulciēris
confulcīto
3 p.
confulciet
confulciētur
confulcīto
Plur.
1 p.
confulciēmus
confulciēmur
—
2 p.
confulciētis
confulciemini
confulcitōte
3 p.
confulcientur
confulciunto
Infīnitivus praesentis actīvi
confulcīre
Infīnitivus praesentis passīvi
confulcīri
Participium praesentis actīvi
confulciens
Gerundium
confulciendi
Gerundivum
confulciendus, -a, -um
Основа перфекта: confulcīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
confulcīvī
confulcīverim
confulcīveram
confulcīvissem
confulcīverō
2 p.
confulcīvisti
confulcīveris
confulcīveras
confulcīvisses
confulcīveris
3 p.
confulcīvit
confulcīverit
confulcīverat
confulcīvisset
confulcīverit
Pl.
1 p.
confulcīvimus
confulcīverimus
confulcīverāmus
confulcīvissēmus
confulcīverimus
2 p.
confulcīvistis
confulcīveritis
confulcīverātis
confulcīvissētis
confulcīveritis
3 p.
confulcīvērunt
confulcīverint
confulcīverant
confulcīvissent
confulcīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
confulcīvisse
Основа супина: confulcīt-
Participium perfecti passivi
confulcītus, -a, -um
Participium futuri activi
confulcītūrus, -a, -um
Supinum I
confulcītum
Supinum II
confulcītū
confulcio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
(встреч. тк. part. pf. ) сталкивать друг с другом: primordia confulta Lcr столкнувшиеся друг с другом первоначала (атомы) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]