Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: confercī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conferciō
|
confercior
|
conferciam
|
conferciar
|
—
|
—
|
2 p.
|
confercis
|
confercīris
|
confercias
|
conferciāris
|
confercī
|
confercīre
|
3 p.
|
confercit
|
confercītur
|
conferciat
|
conferciātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
confercīmus
|
confercīmur
|
conferciāmus
|
conferciāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
confercītis
|
confercimini
|
conferciātis
|
conferciāmini
|
confercīte
|
confercimini
|
3 p.
|
conferciunt
|
conferciuntur
|
conferciant
|
conferciantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conferciēbam
|
conferciēbar
|
confercīrem
|
confercīrer
|
2 p.
|
conferciēbas
|
conferciebāris
|
confercīres
|
confercirēris
|
3 p.
|
conferciēbat
|
conferciebātur
|
confercīret
|
confercirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
conferciebāmus
|
conferciebāmur
|
confercirēmus
|
confercirēmur
|
2 p.
|
conferciebātis
|
conferciebamini
|
confercirētis
|
confercirēmini
|
3 p.
|
conferciēbant
|
conferciebantur
|
confercīrent
|
confercirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
conferciam
|
conferciar
|
—
|
2 p.
|
confercies
|
conferciēris
|
confercīto
|
3 p.
|
conferciet
|
conferciētur
|
confercīto
|
Plur.
|
1 p.
|
conferciēmus
|
conferciēmur
|
—
|
2 p.
|
conferciētis
|
conferciemini
|
confercitōte
|
3 p.
|
confercientur
|
conferciunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
confercīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
confercīri
|
Participium praesentis actīvi
|
conferciens
|
Gerundium
|
conferciendi
|
Gerundivum
|
conferciendus, -a, -um
|
Основа перфекта: confercīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
confercīvī
|
confercīverim
|
confercīveram
|
confercīvissem
|
confercīverō
|
2 p.
|
confercīvisti
|
confercīveris
|
confercīveras
|
confercīvisses
|
confercīveris
|
3 p.
|
confercīvit
|
confercīverit
|
confercīverat
|
confercīvisset
|
confercīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
confercīvimus
|
confercīverimus
|
confercīverāmus
|
confercīvissēmus
|
confercīverimus
|
2 p.
|
confercīvistis
|
confercīveritis
|
confercīverātis
|
confercīvissētis
|
confercīveritis
|
3 p.
|
confercīvērunt
|
confercīverint
|
confercīverant
|
confercīvissent
|
confercīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
confercīvisse
|
Основа супина: confercīt-
Participium perfecti passivi
|
confercītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
confercītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
confercītum
|
Supinum II
|
confercītū
|
confercio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- туго набивать (aliquid in folles PM);
- сбивать в кучу (aliquos in arta tecta L): ventus confercit nubes Lcr ветер сгоняет тучи. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]