Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: concruciā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
concruciō
|
concrucior
|
concruciem
|
concrucier
|
—
|
—
|
2 p.
|
concrucias
|
concruciāris
|
concrucies
|
concruciēris
|
concruciā
|
concruciare
|
3 p.
|
concruciat
|
concruciātur
|
concruciet
|
concruciētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
concruciāmus
|
concruciāmur
|
concruciēmus
|
concruciēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
concruciātis
|
concruciāmini
|
concruciētis
|
concruciēmini
|
concruciāte
|
concruciamini
|
3 p.
|
concruciant
|
concruciantur
|
concrucient
|
concrucientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
concruciābam
|
concruciābar
|
concruciārem
|
concruciārer
|
2 p.
|
concruciābas
|
concruciabāris
|
concruciāres
|
concruciarēris
|
3 p.
|
concruciābat
|
concruciabātur
|
concruciāret
|
concruciarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
concruciabāmus
|
concruciabāmur
|
concruciarēmus
|
concruciarēmur
|
2 p.
|
concruciabātis
|
concruciabamini
|
concruciarētis
|
concruciarēmini
|
3 p.
|
concruciābant
|
concruciabantur
|
concruciarent
|
concruciarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
concruciābo
|
concruciabor
|
—
|
2 p.
|
concruciābis
|
concruciaberis
|
concruciāto
|
3 p.
|
concruciābit
|
concruciabitur
|
concruciāto
|
Plur.
|
1 p.
|
concruciabimus
|
concruciabimur
|
—
|
2 p.
|
concruciabitis
|
concruciabimini
|
concruciatōte
|
3 p.
|
concruciabuntur
|
concrucianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
concruciāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
concruciāri
|
Participium praesentis actīvi
|
concruciāns
|
Gerundium
|
concruciandī
|
Gerundivum
|
concruciandus, -a, -um
|
Основа перфекта: concruciāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
concruciāvī
|
concruciāverim
|
concruciāveram
|
concruciāvissem
|
concruciāverō
|
2 p.
|
concruciāvisti
|
concruciāveris
|
concruciāveras
|
concruciāvisses
|
concruciāveris
|
3 p.
|
concruciāvit
|
concruciāverit
|
concruciāverat
|
concruciāvisset
|
concruciāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
concruciāvimus
|
concruciāverimus
|
concruciāverāmus
|
concruciāvissēmus
|
concruciāverimus
|
2 p.
|
concruciāvistis
|
concruciāveritis
|
concruciāverātis
|
concruciāvissētis
|
concruciāveritis
|
3 p.
|
concruciāvērunt
|
concruciāverint
|
concruciāverant
|
concruciāvissent
|
concruciāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
concruciāvisse
|
Основа супина: concruciāt-
Participium perfecti passivi
|
concruciātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
concruciātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
concruciātum
|
Supinum II
|
concruciātū
|
concrucio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- (встреч. тк. в pass.) мучить, пытать, терзать (omni corpore concruciari Lcr) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]