Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: concarnā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
concarnō
|
concarnor
|
concarnem
|
concarner
|
—
|
—
|
2 p.
|
concarnas
|
concarnāris
|
concarnes
|
concarnēris
|
concarnā
|
concarnare
|
3 p.
|
concarnat
|
concarnātur
|
concarnet
|
concarnētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
concarnāmus
|
concarnāmur
|
concarnēmus
|
concarnēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
concarnātis
|
concarnāmini
|
concarnētis
|
concarnēmini
|
concarnāte
|
concarnamini
|
3 p.
|
concarnant
|
concarnantur
|
concarnent
|
concarnentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
concarnābam
|
concarnābar
|
concarnārem
|
concarnārer
|
2 p.
|
concarnābas
|
concarnabāris
|
concarnāres
|
concarnarēris
|
3 p.
|
concarnābat
|
concarnabātur
|
concarnāret
|
concarnarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
concarnabāmus
|
concarnabāmur
|
concarnarēmus
|
concarnarēmur
|
2 p.
|
concarnabātis
|
concarnabamini
|
concarnarētis
|
concarnarēmini
|
3 p.
|
concarnābant
|
concarnabantur
|
concarnarent
|
concarnarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
concarnābo
|
concarnabor
|
—
|
2 p.
|
concarnābis
|
concarnaberis
|
concarnāto
|
3 p.
|
concarnābit
|
concarnabitur
|
concarnāto
|
Plur.
|
1 p.
|
concarnabimus
|
concarnabimur
|
—
|
2 p.
|
concarnabitis
|
concarnabimini
|
concarnatōte
|
3 p.
|
concarnabuntur
|
concarnanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
concarnāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
concarnāri
|
Participium praesentis actīvi
|
concarnāns
|
Gerundium
|
concarnandī
|
Gerundivum
|
concarnandus, -a, -um
|
Основа перфекта: concarnāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
concarnāvī
|
concarnāverim
|
concarnāveram
|
concarnāvissem
|
concarnāverō
|
2 p.
|
concarnāvisti
|
concarnāveris
|
concarnāveras
|
concarnāvisses
|
concarnāveris
|
3 p.
|
concarnāvit
|
concarnāverit
|
concarnāverat
|
concarnāvisset
|
concarnāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
concarnāvimus
|
concarnāverimus
|
concarnāverāmus
|
concarnāvissēmus
|
concarnāverimus
|
2 p.
|
concarnāvistis
|
concarnāveritis
|
concarnāverātis
|
concarnāvissētis
|
concarnāveritis
|
3 p.
|
concarnāvērunt
|
concarnāverint
|
concarnāverant
|
concarnāvissent
|
concarnāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
concarnāvisse
|
Основа супина: concarnāt-
Participium perfecti passivi
|
concarnātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
concarnātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
concarnātum
|
Supinum II
|
concarnātū
|
concarno
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [caro] одевать (или соединять с) плотью Eccl ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]