centrigi
Эсперанто[править]
Морфологические и синтаксические свойства[править]
инф. | усл. | повелит. | |
centrígi | centrígus | centrígu | |
прош. | наст. | буд. | |
Глагол | centrígis | centrígas | centrígos |
Прич. | centrigínta | centrigánta | centrigónta |
Прич.страд. | centrigíta | centrigáta | centrigóta |
Субст. прич. | centrigínto | centrigánto | centrigónto |
Субст. прич.страд. | centrigíto | centrigáto | centrigóto |
Деепр. | centrigínte | centrigánte | centrigónte |
Деепр.страд. | centrigíte | centrigáte | centrigóte |
cen-trí-gi
Переходный глагол. centrigi
Глагол, переходный
корень centr-, суффикс -ig-, окончание -i
Произношение[править]
- МФА: [cɛn.ˈtri.gi]
Семантические свойства[править]
Значение[править]
Синонимы[править]
Родственные слова[править]
- существительные:
- прилагательные:
- глаголы:
- наречия: