ambulo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: ambulā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	ambulō	ambulor	ambulem	ambuler	—	—
	2 p.	ambulas	ambulāris	ambules	ambulēris	ambulā	ambulare
	3 p.	ambulat	ambulātur	ambulet	ambulētur	—	—
Plur.	1 p.	ambulāmus	ambulāmur	ambulēmus	ambulēmur	—	—
	2 p.	ambulātis	ambulāmini	ambulētis	ambulēmini	ambulāte	ambulamini
	3 p.	ambulant	ambulantur	ambulent	ambulentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	ambulābam	ambulābar	ambulārem	ambulārer
	2 p.	ambulābas	ambulabāris	ambulāres	ambularēris
	3 p.	ambulābat	ambulabātur	ambulāret	ambularētur
Plur.	1 p.	ambulabāmus	ambulabāmur	ambularēmus	ambularēmur
	2 p.	ambulabātis	ambulabamini	ambularētis	ambularēmini
	3 p.	ambulābant	ambulabantur	ambularent	ambularentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	ambulābo	ambulabor	—
	2 p.	ambulābis	ambulaberis	ambulāto
	3 p.	ambulābit	ambulabitur	ambulāto
Plur.	1 p.	ambulabimus	ambulabimur	—
	2 p.	ambulabitis	ambulabimini	ambulatōte
	3 p.	ambulabuntur	ambulanto

Infīnitivus praesentis actīvi	ambulāre
Infīnitivus praesentis passīvi	ambulāri
Participium praesentis actīvi	ambulāns
Gerundium	ambulandī
Gerundivum	ambulandus, -a, -um

Основа перфекта: ambulāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	ambulāvī	ambulāverim	ambulāveram	ambulāvissem	ambulāverō
	2 p.	ambulāvisti	ambulāveris	ambulāveras	ambulāvisses	ambulāveris
	3 p.	ambulāvit	ambulāverit	ambulāverat	ambulāvisset	ambulāverit
Pl.	1 p.	ambulāvimus	ambulāverimus	ambulāverāmus	ambulāvissēmus	ambulāverimus
	2 p.	ambulāvistis	ambulāveritis	ambulāverātis	ambulāvissētis	ambulāveritis
	3 p.	ambulāvērunt	ambulāverint	ambulāverant	ambulāvissent	ambulāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	ambulāvisse

Основа супина: ambulāt-

Participium perfecti passivi	ambulātus, -a, -um
Participium futuri activi	ambulātūrus, -a, -um
Supinum I	ambulātum
Supinum II	ambulātū

am-bu-lo

Глагол, первое спряжение.

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. гулять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. ходить ◆ Dominus, ait, in cujus conspectu ambulo, mittet angelum suum tecum, et diriget viam tuam : accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea, et de domo patris mei. — Он сказал мне: «Господь, пред лицом Которого я хожу, пошлет с тобою Ангела Своего и благоустроит путь твой, и возьмешь жену сыну моему из родных моих и из дома отца моего… «Книга Бытие», 24:40 // «Вульгата»

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: anteambulo глаголы: perambulo, adambulo, circumambulo, deambulo, exambulo, inambulo, redambulo, prodambulo

Этимология

От ??