тиң

Татарский

Латиница (Latinça)

tiñ

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	тиң	тиңләр
Прит.	тиңнең	тиңләрнең
Д.	тиңкә	тиңләргә
В.	тиңне	тиңләрне
М.	тиңтә	тиңләрдә
Исх.	тиңтән	тиңләрдән
Принадлежность лицо ед. ч. мн. ч. 1-е тиңем тиңебез 2-е тиңең тиңегез 3-е тиңе тиңләре

тиң

Существительное.

Корень: -тиң-.

Семантические свойства

Значение

1. прил. равный, подобный (равно, одинаково)
2. сущ. ровня, чета, пара ◆ тиңен тапты — нашла ровню

Синонимы

• иш

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• тиң килергә
• тиң күрергә
• тиң түгел
• тиң санарга
• тиңе булмаган
• тиңе юк

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: тиңдәш, тиңлек прилагательные: тиңдәшсез, тиңсез, тиңләштергесез глаголы: тиңләргә, тиңләшергә, тиңләштерергә, тиңсенергә наречия: тиңмә-тиң послелоги: тиңеннән

Этимология

Общетюркское