βουνοκορφή

Греческий

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	βουνοκορφή	βουνοκορφές
Род.	βουνοκορφής	βουνοκορφών
Вин.	βουνοκορφή	βουνοκορφές
Зв.	βουνοκορφή	βουνοκορφές

βου-νο-κορ-φή

Существительное, женский род, склонение Ο29 (тип склонения — ψυχή).

Корень: -βουνο-; корень: -κορφ-; окончание: -ή.

Произношение

• МФА: [vu.no.koɾˈfi]

Семантические свойства

Значение

1. горная вершина ◆ Πάνω στον τοίχο κρεμασμένο / και σκουριασμένο το σπαθί / κι η λεβεντιά δυο μέτρα χώμα / πάνω σε μια βουνοκορφή. Λάκης Τεάζης, «Μας χωρίσανε τα βόλια»

Синонимы

1. βουνοκορυφή, ακροβούνι, ακρόβουνο, ακρώρεια, κορφοβούνι

Антонимы

1. πλαγιά

Гиперонимы

1. κορφή, κορυφή

Гипонимы

1. καταράχι

Родственные слова

Ближайшее родство
уменьш.-ласк. формы: βουνάκι, βουναλάκι пр. существительные: βουνό, κορφή, βουνοπλαγιά, βουνοποριά, βουνοσειρά, ξεροβούνι, παγόβουνο, πετρόβουνο, πευκοβούνι, πρόβουνο, χαμοβούνι, ακροβούνι, ακρόβουνο, κορφοβούνι прилагательные: βουνίσιος, βουνώδης

Этимология

Происходит от греческого βουνό + κορφή.