Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: verruncā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
verruncō
verruncor
verruncem
verruncer
—
—
2 p.
verruncas
verruncāris
verrunces
verruncēris
verruncā
verruncare
3 p.
verruncat
verruncātur
verruncet
verruncētur
—
—
Plur.
1 p.
verruncāmus
verruncāmur
verruncēmus
verruncēmur
—
—
2 p.
verruncātis
verruncāmini
verruncētis
verruncēmini
verruncāte
verruncamini
3 p.
verruncant
verruncantur
verruncent
verruncentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
verruncābam
verruncābar
verruncārem
verruncārer
2 p.
verruncābas
verruncabāris
verruncāres
verruncarēris
3 p.
verruncābat
verruncabātur
verruncāret
verruncarētur
Plur.
1 p.
verruncabāmus
verruncabāmur
verruncarēmus
verruncarēmur
2 p.
verruncabātis
verruncabamini
verruncarētis
verruncarēmini
3 p.
verruncābant
verruncabantur
verruncarent
verruncarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
verruncābo
verruncabor
—
2 p.
verruncābis
verruncaberis
verruncāto
3 p.
verruncābit
verruncabitur
verruncāto
Plur.
1 p.
verruncabimus
verruncabimur
—
2 p.
verruncabitis
verruncabimini
verruncatōte
3 p.
verruncabuntur
verruncanto
Infīnitivus praesentis actīvi
verruncāre
Infīnitivus praesentis passīvi
verruncāri
Participium praesentis actīvi
verruncāns
Gerundium
verruncandī
Gerundivum
verruncandus, -a, -um
Основа перфекта: verruncāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
verruncāvī
verruncāverim
verruncāveram
verruncāvissem
verruncāverō
2 p.
verruncāvisti
verruncāveris
verruncāveras
verruncāvisses
verruncāveris
3 p.
verruncāvit
verruncāverit
verruncāverat
verruncāvisset
verruncāverit
Pl.
1 p.
verruncāvimus
verruncāverimus
verruncāverāmus
verruncāvissēmus
verruncāverimus
2 p.
verruncāvistis
verruncāveritis
verruncāverātis
verruncāvissētis
verruncāveritis
3 p.
verruncāvērunt
verruncāverint
verruncāverant
verruncāvissent
verruncāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
verruncāvisse
Основа супина: verruncāt-
Participium perfecti passivi
verruncātus, -a, -um
Participium futuri activi
verruncātūrus, -a, -um
Supinum I
verruncātum
Supinum II
verruncātū
verrunco
Глагол, первое спряжение.
Корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
арх. выходить, складываться (haec bene verruncent populo Poeta ap. C ): v. bene alicui L иметь благоприятный исход для кого-л ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]