Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: spiculā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
spiculō
|
spiculor
|
spiculem
|
spiculer
|
—
|
—
|
2 p.
|
spiculas
|
spiculāris
|
spicules
|
spiculēris
|
spiculā
|
spiculare
|
3 p.
|
spiculat
|
spiculātur
|
spiculet
|
spiculētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
spiculāmus
|
spiculāmur
|
spiculēmus
|
spiculēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
spiculātis
|
spiculāmini
|
spiculētis
|
spiculēmini
|
spiculāte
|
spiculamini
|
3 p.
|
spiculant
|
spiculantur
|
spiculent
|
spiculentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
spiculābam
|
spiculābar
|
spiculārem
|
spiculārer
|
2 p.
|
spiculābas
|
spiculabāris
|
spiculāres
|
spicularēris
|
3 p.
|
spiculābat
|
spiculabātur
|
spiculāret
|
spicularētur
|
Plur.
|
1 p.
|
spiculabāmus
|
spiculabāmur
|
spicularēmus
|
spicularēmur
|
2 p.
|
spiculabātis
|
spiculabamini
|
spicularētis
|
spicularēmini
|
3 p.
|
spiculābant
|
spiculabantur
|
spicularent
|
spicularentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
spiculābo
|
spiculabor
|
—
|
2 p.
|
spiculābis
|
spiculaberis
|
spiculāto
|
3 p.
|
spiculābit
|
spiculabitur
|
spiculāto
|
Plur.
|
1 p.
|
spiculabimus
|
spiculabimur
|
—
|
2 p.
|
spiculabitis
|
spiculabimini
|
spiculatōte
|
3 p.
|
spiculabuntur
|
spiculanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
spiculāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
spiculāri
|
Participium praesentis actīvi
|
spiculāns
|
Gerundium
|
spiculandī
|
Gerundivum
|
spiculandus, -a, -um
|
Основа перфекта: spiculāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
spiculāvī
|
spiculāverim
|
spiculāveram
|
spiculāvissem
|
spiculāverō
|
2 p.
|
spiculāvisti
|
spiculāveris
|
spiculāveras
|
spiculāvisses
|
spiculāveris
|
3 p.
|
spiculāvit
|
spiculāverit
|
spiculāverat
|
spiculāvisset
|
spiculāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
spiculāvimus
|
spiculāverimus
|
spiculāverāmus
|
spiculāvissēmus
|
spiculāverimus
|
2 p.
|
spiculāvistis
|
spiculāveritis
|
spiculāverātis
|
spiculāvissētis
|
spiculāveritis
|
3 p.
|
spiculāvērunt
|
spiculāverint
|
spiculāverant
|
spiculāvissent
|
spiculāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
spiculāvisse
|
Основа супина: spiculāt-
Participium perfecti passivi
|
spiculātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
spiculātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
spiculātum
|
Supinum II
|
spiculātū
|
spiculo
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- [spiculum] заострять, оттачивать (telum PM); снабжать остриём (cauda scorpionis spiculata Sol) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]