Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: restibilī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
restibiliō
|
restibilior
|
restibiliam
|
restibiliar
|
—
|
—
|
2 p.
|
restibilis
|
restibilīris
|
restibilias
|
restibiliāris
|
restibilī
|
restibilīre
|
3 p.
|
restibilit
|
restibilītur
|
restibiliat
|
restibiliātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
restibilīmus
|
restibilīmur
|
restibiliāmus
|
restibiliāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
restibilītis
|
restibilimini
|
restibiliātis
|
restibiliāmini
|
restibilīte
|
restibilimini
|
3 p.
|
restibiliunt
|
restibiliuntur
|
restibiliant
|
restibiliantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
restibiliēbam
|
restibiliēbar
|
restibilīrem
|
restibilīrer
|
2 p.
|
restibiliēbas
|
restibiliebāris
|
restibilīres
|
restibilirēris
|
3 p.
|
restibiliēbat
|
restibiliebātur
|
restibilīret
|
restibilirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
restibiliebāmus
|
restibiliebāmur
|
restibilirēmus
|
restibilirēmur
|
2 p.
|
restibiliebātis
|
restibiliebamini
|
restibilirētis
|
restibilirēmini
|
3 p.
|
restibiliēbant
|
restibiliebantur
|
restibilīrent
|
restibilirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
restibiliam
|
restibiliar
|
—
|
2 p.
|
restibilies
|
restibiliēris
|
restibilīto
|
3 p.
|
restibiliet
|
restibiliētur
|
restibilīto
|
Plur.
|
1 p.
|
restibiliēmus
|
restibiliēmur
|
—
|
2 p.
|
restibiliētis
|
restibiliemini
|
restibilitōte
|
3 p.
|
restibilientur
|
restibiliunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
restibilīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
restibilīri
|
Participium praesentis actīvi
|
restibiliens
|
Gerundium
|
restibiliendi
|
Gerundivum
|
restibiliendus, -a, -um
|
Основа перфекта: restibilīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
restibilīvī
|
restibilīverim
|
restibilīveram
|
restibilīvissem
|
restibilīverō
|
2 p.
|
restibilīvisti
|
restibilīveris
|
restibilīveras
|
restibilīvisses
|
restibilīveris
|
3 p.
|
restibilīvit
|
restibilīverit
|
restibilīverat
|
restibilīvisset
|
restibilīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
restibilīvimus
|
restibilīverimus
|
restibilīverāmus
|
restibilīvissēmus
|
restibilīverimus
|
2 p.
|
restibilīvistis
|
restibilīveritis
|
restibilīverātis
|
restibilīvissētis
|
restibilīveritis
|
3 p.
|
restibilīvērunt
|
restibilīverint
|
restibilīverant
|
restibilīvissent
|
restibilīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
restibilīvisse
|
Основа супина: restibilīt-
Participium perfecti passivi
|
restibilītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
restibilītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
restibilītum
|
Supinum II
|
restibilītū
|
restibilio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: re-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- восстанавливать (в первоначальном виде) Pac. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]