Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: resilī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
resiliō
resilior
resiliam
resiliar
—
—
2 p.
resilis
resilīris
resilias
resiliāris
resilī
resilīre
3 p.
resilit
resilītur
resiliat
resiliātur
—
—
Plur.
1 p.
resilīmus
resilīmur
resiliāmus
resiliāmur
—
—
2 p.
resilītis
resilimini
resiliātis
resiliāmini
resilīte
resilimini
3 p.
resiliunt
resiliuntur
resiliant
resiliantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
resiliēbam
resiliēbar
resilīrem
resilīrer
2 p.
resiliēbas
resiliebāris
resilīres
resilirēris
3 p.
resiliēbat
resiliebātur
resilīret
resilirētur
Plur.
1 p.
resiliebāmus
resiliebāmur
resilirēmus
resilirēmur
2 p.
resiliebātis
resiliebamini
resilirētis
resilirēmini
3 p.
resiliēbant
resiliebantur
resilīrent
resilirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
resiliam
resiliar
—
2 p.
resilies
resiliēris
resilīto
3 p.
resiliet
resiliētur
resilīto
Plur.
1 p.
resiliēmus
resiliēmur
—
2 p.
resiliētis
resiliemini
resilitōte
3 p.
resilientur
resiliunto
Infīnitivus praesentis actīvi
resilīre
Infīnitivus praesentis passīvi
resilīri
Participium praesentis actīvi
resiliens
Gerundium
resiliendi
Gerundivum
resiliendus, -a, -um
Основа перфекта: resilīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
resilīvī
resilīverim
resilīveram
resilīvissem
resilīverō
2 p.
resilīvisti
resilīveris
resilīveras
resilīvisses
resilīveris
3 p.
resilīvit
resilīverit
resilīverat
resilīvisset
resilīverit
Pl.
1 p.
resilīvimus
resilīverimus
resilīverāmus
resilīvissēmus
resilīverimus
2 p.
resilīvistis
resilīveritis
resilīverātis
resilīvissētis
resilīveritis
3 p.
resilīvērunt
resilīverint
resilīverant
resilīvissent
resilīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
resilīvisse
Основа супина: resilīt-
Participium perfecti passivi
resilītus, -a, -um
Participium futuri activi
resilītūrus, -a, -um
Supinum I
resilītum
Supinum II
resilītū
resilio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: re- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
прыгать обратно (ranae resiliunt in lacus O ); отпрыгивать (ad manipulus L ); отскакивать (resilit grando a culmine tecti O ); перен. не приставать, отскакивать (crimen resilit ab aliquo C );
сокращаться, сжиматься (in breve spatium O );
юр. отказываться (sc. ab emptione Dig ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]